از شما چه پنهان با اینکه خودمان هم انتظار یک بازی جذاب و دیدنی و همچنین برد برای تیم محبوبمان را می کشیدیم و حتی در دقایق اولیه بسیار به رسیدن به این هدف امیدوار بودیم اما رفته رفته هر چقدر بازی ادامه پیدا کرد و به اواسط نیمه اول رسید و کسل شدن بازی را به نظاره نشستیم حتی نیمه دوم که بدتر از نیمه اول هم بود باد و فریاد خودمان را پای تلویزیون بر سر بازیکنانمان روانه کردیم اما وقتی سوت پایان بازی زده شد به همین یک امتیاز برای سلامت خارج شدن از دربی هم راضی شدیم.
آری با این نتیجه در صدر جدول هیچ اتفاقی رخ نداد، استقلال همچنان با اختلاف و فاصله 3 امتیازی صدرنشین است و هنوز 10 بازی تا پایان فصل زمان داریم، نتیجه دربی هر چند برایمان مهم بود و بسیار دوست داشتیم که با یک برد طلسم شش ساله شکست ناپذیری قرمزها در لیگ را بشکنیم اما صحنه مشکوک به پنالتی و یکی دو صحنه دقایق آخر بازی اگر به سودمان پیش نمی رفت می توانست حالا استقلال و هوادارانش غمگین ترین تیم و هواداران دنیا به حساب بیایند.
پس به واقع یک امتیاز از دربی برای رسیدن به جام مناسب بود، یک امتیازی که هم تیم محبوبمان را در صدر حفظ کرد، هم نگذاشت تا پرسپولیسی ها طعم برد را بچشند و بخواهند در 10 هفته پایانی برایمان کری های ترسناک بخوانند، پس همین یک امتیاز سکوی مان برای رسیدن به قهرمانی این فصل با جواد نکونام خواهد بود.
شاید تا مدتها این بازی کسل کننده و سرد و بی روح از یادها نرود حتی تا دربی رفت فصل آینده اما وقتی استقلال در بازی آخر جام قهرمانی را بالای سر خود ببرد این دربی به طور حتم برای استقلالی ها فراموش خواهد شد و ما همین را می خواهیم، کسب جام از نتیجه گیری در دربی مهمتر است هر چند تیم استقلال در این فصل در دربی ها هم نتیجه مطلوب خود را کسب کرد و حالا در صدد رسیدن به قهرمانی و جام است.

با تساوی در دربی استقلال همچنان تیم بدون شکست در بازی های خانگی است و از این بابت صاحب یک رکورد می باشد، رکوردی که تنها با رسیدن به جام و کسب قهرمانی می تواند زیبا و لذت بخش باشد.
تا پایان فصل تنها ۱۰ هفته باقیمانده است و با اختلاف ۳ امتیازی ایستادن در صدر یعنی اینکه تا قهرمانی دیگر چیزی نمانده است، اما هنوز ما قهرمان نیستیم، نباید از یاد ببریم که به تیم صدرنشین در هفته پایانی جام می دهند و اگر تصمیم به گرفتن جام داریم باید تا هفته پایانی صدر جدول را رها نکنیم.
هر چقدر بیشتر به تیم نکونام نگاه می کنیم بیشتر روح تیم دو فصل پیش استقلال را در آن می نگریم.
استقلال این فصل انگاری یک کپی برداری دقیق و کامل و بی نقصی از آن تیم دو فصل پیش با هدایت فرهاد مجیدی است.
آن تیم هم با همین اقتدار توانست بدون شکست با یک رکورد فوق العاده به قهرمانی لیگ برسد.
قهرمانی استقلال پس از یک دهه در لیگ و اولین قهرمانی مجیدی در قامت سرمربی روی نیمکت استقلال و حال هم استقلال نکونام همین تصمیم را دارد.
استقلال پس از دو فصل دوباره به قهرمانی لیگ خواهد رسید در اولین تجربه سرمربیگری جواد نکونام روی نیمکت استقلال.
این امر خیلی زود محقق خواهد شد اگر استقلال نکونام بداند که از حالا تیم قهرمان نیست و تنها صدرنشین جدول تا هفته بیستم است و باید با همین فرمان ده هفته دیگر دقیق و منظم پیش برود تا به جام برسد.

دوباره برگشته ایم به فصل های دور و دراز ناکامی هایمان در دربی، از آخرین دربی که در لیگ به برتری رسیدیم و توانستیم آن را فتح کنیم بیش از شش فصل است می گذرد، فصل 96 97 با تک گل وریا غفوری.
هر چند پس از آن در دو بازی جام حذفی یکبار یک چهارم نهایی و دیگری نیمه نهایی جام در ضربات پنالتی توانستیه ایم پرسپولیس را شکست بدهیم و آنها را از گردونه رقابت های جام حذفی حذف کنیم اما بازی های لیگ فرق می کند.
وقتی به آخرین فتح دربی مان نگاه می کنیم و تمامی دربی های پس از آن تا به امروز 5 شکست که چهار تای آن در لیگ بوده اند و یکی در فینال جام حذفی بیشتر به نیاز برد برای شکسته شدن این طلسم طولانی مدت چندین ساله پی می بریم.
هر چند در چند دربی گذشته هم تا یک قدمی برد و فتح آن پیش رفته بودیم اما با بی دقتی و سهل انگاری و حتی بدشانسی بازی ها به تساوی کشیده شدند اما اینبار دیگر امیدواریم با تمام دربی های قبلی متفاوت باشد.
استقلال این فصل با جواد نکونام تا اینجای کار ثابت کرده که یک سر و گردن با تمام تیم های فصل های گذشته متفاوت است، تفاوت در نتیجه گیری و حفظ نتیجه از خصوصیات تیم این فصل بوده است و بسیار امیدواریم که دربی امشب، شب شکسته شدن طلسم ناکامی های هفت ساله دربی های لیگ برای استقلالی ها باشد.
بردی که می تواند آبی پوشان را با یک فاصله 6 امتیازی نسبت به پرسپولیس با یک فراغ بال بیشتری در صدر جدول حفظ کند و بمب روحیه ای باشد برای تکرار دوباره قهرمانی آن هم حتی یکی دو هفته مانده به پایان فصل، اینبار هم نمی خواهیم هرگز به نتیجه ای جز برد فکر کنیم و امیدواریم که در عمل هم تفکر برد طلبی تبدیل به واقعیت شود.

باز غیبت و عدم حضور جواد نکونام به عنوان نفر اول و سرمربی تیم استقلال در کنفرانس قبل از بازی دربی صدای اهالی رسانه و شاید پس از آن سازمان لیگ را در آورد.. غیبت ها و عدم حضورهایی که کم و بیش ما را یاد دوران سرمربیگری فرهاد مجیدی در استقلال می اندازد.
شاید یکی از دلایل عدم حضور جواد نکونام در کنفرانس های قبل و بعد از بازی دوری او از حاشیه ها باشد، دوری او از بازگو کردن سفره دلش در رسانه ها باشد که صد البته باید کم کم و به مرور کنترل شود تا به دلیل تکراری بودن و متوالی بودن باعث دلسردی رسانه ها و از سویی دیگر اذهان عمومی و فوتبال دوستان نشود.
هر چند به نظر فرهاد مجیدی در آن دوران که بیشتر دستیار خود یعنی مصطفوی را به کنفرانس ها می فرستاد و حتی زمانی که خود در مصاحبه ها حضور پیدا می کرد با جمله معروف (من به اینها نمی بازم) در صدد تلقین پشت پرده هایی بود که عده ای نمی خواستند او و تیمش نتیجه بگیرد که به هر حال در نتیجه این فرهاد مجیدی و تیمش بود که توانستند به هدف خود برسند.
حال و در آستانه دربی که همه منتظر حضور سرمربی تیم استقلال بودند تا سؤالات بیشمار و حاشیه ای خود را از ایشان بپرسند و باز شاهد صحبت های بلند و بی واسطه جواد نکونام برای رسانه های خود باشند با حضور مهدی هاشمی نسب شگفت زده شدند.
وقتی استقلالی ها می دانند که با حضور دستیاری که هم سابقه قرمزپوش بودن دارد و هم آبی پوش بودن و اکنون هم روی نیمکت آبی پوشان نشسته است می توانند یک بمب روحیه را در همین قبل از بازی و کنفرانس خبری منفجر کنند بهترین گزینه را به جای سرمربی خود به این کنفراس و روبروی دوربین های رسانه ها فرستادند.
صحبت های رک و بی پرده مهدی هاشمی نسب که در طول این فصل برای اولین بار به عنوان دستیار در کنفرانس خبری شرکت می کند نشان از تجربه او در کنترل حاشیه ها و صد البته روحیه دادن به تیم خود در قبل از شروع دربی بزرگ پایتخت است، شاید جواد نکونام بهترین تصمیم را برای فرستادن هاشمی نسب اتخاذ کرد تا بتواند زبان و گوش او در این کنفرانس باشد صد البته باید دید که فردا شب این ترفند نتیجه داده است یا اتفاق دیگری رخ خواهد داد.
هر چند آبی پوشان برای پس از بازی دربی هم باید به فکر حضور در کنفرانس پس از بازی باشند حال چه تیم شان فاتح دربی باشد یا تیم شکست خورده یا اینکه تیم ها امتیازها را بین یکدیگر تقسیم کرده باشند، پس باید تا فردا منتظر بود و دید که این کنفرانس ها با حضور افراد مختلف تا به کجا ادامه خواهد داشت و این به سود آبی پوشان بوده است یا خیر!

اینقدر استرس و اضطراب و از سویی دیگر هیجان دربی را داریم که قلم برای نوشتن کم می آوریم.
این دربی را می خواهیم بسیار دوست داشته باشیم. این دربی را می خواهیم خاطره انگیز کنیم، این دربی را می خواهیم فراموش نشدنی کنیم و سکویی کنیم برای قهرمانی.
خوب می دانیم که نتیجه دربی کاری به جایگاه هر دو تیم در جدول ندارد، خوب می دانیم به خاطر این فاصله ۳ امتیازی بیشتر نسبت به رقیب نمی تواند پشتوانه محکمی برایمان باشد.
اما می تواند انگیزه مان را برای دربی بیشتر کند. ما استقلالی ها از این دربی برد می خواهیم. بردی که فاصله مان را تبدیل به ۶ امتیاز بکند. بردی که ما را نه یک قدم بلکه چندین قدم به سمت قهرمانی نزدیک کند.
شاید با توجه به استرس ها و حساسیت های بیش از اندازه تیم ها و ترس از گل خوردن و عقب افتادن نتیجه دربی را به تساوی بیشتر سوق دهد اما به طور حتم تیم قهرمان از این دربی سالم و سلامت بیرون خواهد ماند.

تیتر اینجور نشریات معلوم الحال هیچگاه تمامی ندارند، تا زمانی که تیم استقلال صدرنشین جدول باشد و این صدرنشینی باب میل و مزاق این عده خوش نیامده باشد باید همچنان شاهد این تیترها و اخبار ضد و نقیض و شایعات بزرگ و سنگین باشیم.
حال به واقع بهترین واکنش در برابر چنین تیترهایی برای ما هواداران آبی چیست؟ آیا جز این است که باید بیخیال باشیم و تمام هوش و حواس مان را معطوف تیم محبوبمان استقلال کنیم تا به هدف و قهرمانی برسد؟ پاسخ دادن و واکنش فرستادن به چنین نشریاتی جز اینکه فکر و ذهن مان را به سمت حاشیه ها بکشاند تا از حمایت تیم محبوبمان غافل بشویم هیچ نتیجه ای نخواهد داشت.
پر واضح است که حیله و نیرنگ این نشریات که می خواهند تیم مطبوع خود به صدر جدول و قهرمانی برسد همین است که تیم استقلال را از مدیریت و سرمربی و بازیکنان گرفته تا هواداران به سمت تیترهای زرد و حاشیه های مخرب بکشاند تا از صدرنشینی غافل شوند آنگاه به هدف خود رسیده اند، پس بهترین واکنش و راهکار در برابر چنین اراجیف و یاوه گویی هایی بیخیال بودن و عدم توجه به آنهاست.
ما این تیتر و این روی جلد را اینبار زدیم برای آخرین بار که بگوییم دیگر قرار نیست به هیچ یک از این تیترها، نه تنها تیترهای این نشریه بلکه هیچ نشریه دیگری توجه نکنیم، نه توجه بکنیم، نه آنها را بخوانیم و نه در برابرشان تن به واکنش بدهیم.
یادش بخیر چند دهه پیش وقتی خبرنگاران قبل از دربی به سراغ علی پروین و منصور پورحیدری میرفتند، این عزیزان صراحتا می گفتند که در طول چند روز گذشته اصلا هیچ خبر و نشریه ای را نخوانده و ورق نزده اند تا هم خود و هم تیم شان در آرامش کامل باشد.. این بهترین واکنش در برابر حاشیه هایی است که حتی اگر خودمان نخواهیم به سمتشان برویم خودشان به سمت مان می آیند اما ما باید هوش و حواس مان بسیار جمع باشد.

آری جواد نکونام درست می گوید، او هر چند که در اولین فصل حضورش روی نیمکت داغ تیم بزرگی همچون استقلال قرار دارد و توانسته تیمش را در 19 هفته تنها با یک شکست هفته های متوالی در صدر جدول بنشاند به خوبی از اوضاع دور و اطراف و حالا هم درون باشگاه و تیم بزرگ پایتخت خبر دارد.
جواد نکونام در 19 هفته ای که روی نیمکت آبی پوشان پایتخت نشسته است به خوبی از داستان و موضوعات و شعارها و خبرها و شایعات و واقعیت های درون و بیرون باشگاه استقلال مطلع شده است، او خوب دانسته که در این برهه زمانی حرف از قهرمانی زدن و در طبل قهرمانی کوبیدن برای تیمش یک سم است، زهری که امروز آن را به خورد بازیکنانش اگر بدهد تا به پایان فصل نرسیده کار آنها را تمام خواهد کرد بدون اینکه بخواهند رنگ قهرمانی را به خود ببینند.
جواد نکونام خوب می داند که تیمش باید صدرنشینی را با همین فرمان و حتی کمتر با تمرکز و احتیاط بیشتر ادامه دهد، تداوم صدرنشینی و هر چقدر که به هفته های پایانی نزدیک می شود یک گام به قهرمانی نزدیک تر شده است، وقتی که باید حواسش تنها به کسب تمامی امتیازهای بازی ها باشد و هرگز به فکر از دست دادن حتی یک امتیاز نباشد آنوقت است که می تواند خیالش از بابت قهرمانی راحت باشد.
سرمربی تیم استقلال خوب فهمیده که حرف از قهرمانی زدن و در باد قهرمانی خوابیدن قبل از دربی خود یک خودکشی است، قتلی که خود به دست خود آن را انجام داده است بدون اینکه بخواهد طرف مقابلی داشته باشد، قاتل خود استقلال است که در باد قهرمانی می خوابد وقتی امتیازهای حیاتی زیادی را از دست بدهد.
هنوز حرف از قهرمانی زدن در هفته هایی که تیم ها هفته به هفته تکلیف خود را می شناسند و کسب حتی یک امتیاز هم برای تثبیت جایگاه و بالا و پایین آمدن در جدول هم حائز اهمیت است نمی توان کار معقولی باشد، به همین خاطر جواد نکونام هرگز دوست ندارد که در اولین تجربه سرمربیگری خود یک خاطره تلخ به جای بگذارد، هم برای خودش و هم برای تیمی که میلیون ها هوادار دارد.

برد خارج از خانه و قبل از دربی فرقی نمی کند با چه نتیجه و تعداد گلی به پایان رسیده باشد، برای تیم استقلال این هفته ها تنها ۳ امتیاز و حفظ محکم صدر جدول اهمیت دارد نه تعداد گل و بازی زیبا و از این جور حرفها.
به قول معروف به تیمی که زیبا بازی می کند امتیاز نمی دهند و تیمی که بتواند از تک موقعیت خود خوب استفاده کند و از داشته هایش دفاع کند امتیاز و جام می دهند.
هر چقدر تیم نکونام را بیشتر نگاه می کنیم بیشتر به شباهت این تیم و ساختار بازی اش با تیم دو فصل پیش فرهاد مجیدی پی می بریم. تیمی که آن فصل شاید زیاد زیبا بازی نمی کند و نتایج بازی هایش اکثرا با اختلاف یک گل بودند اما مهم پایان فصل بود که آن تیم به صدرنشینی اش آنقدر ادامه داد که حتی یکی دو هفته به پایان فصل مانده قهرمانی اش را تثبیت کرد.
بازی شب گذشته هم هر چند آبی پوشان پایتخت در دقایق پایانی تا مرز فروپاشی دروازه خود پیش می رفتند و اگر کمتر خوش شانس بودند این برد بدست نمی آمد و تبدیل به نتیجه دیگری می شد، اما استقلال برد و با یک تیر دو نشان زد، یکی حفظ صدرنشینی و فاصله ۳ امتیازی با تیم دوم جدول پیش از دربی و دیگری شکسته شدن طلسم چند ماهه عدم نتیجه گیری و برد در خارج از خانه بود که هر دو آنها در این هفته برای استقلالی ها بدست آمدند.
استقلال نشان داد که دست بردار صدر نیست و نمی خواهد این جایگاه را از دست بدهد به همین خاطر خود را به آب و آتش می زند تا به نتیجه ای که می خواهد برسد.

شکست خارج از خانه آبی پوشان پایتخت در جام حذفی و اولین مرحله آن باز خاطره تلخ عدم نتیجه گیری در بازی های خارج از خانه را در ذهن هواداران استقلال زنده و تداعی کرد.
از آخرین برد بیرون از خانه استقلالی ها بیش از 5 ماه می گذرد، یعنی 15 مهرماه و برابر مس رفسنجان.. از آن پس آبی پوشان دیگر در خارج از خانه برابر هیچ حریفی نتوانستند به برتری برسند، تساوی های متوالی برابر شمس آذر، فولاد، ذوب آهن، گل گهر و ملوان و شکست برابر مس رفسنجان در جام حذفی در خارج از خانه به نوعی برای آبی پوشان رسیدن به برد تبدیل به طلسم شده است.
هر چقدر آبی پوشان در بازی های خانگی خود خوب نتیجه گرفته اند و به هیچ حریفی باج ندادند و صاحب یک رکورد فوق العاده شده اند اما هنوز از انجام بازی در زمین حریف واهمه دارند، واهمه ای که باید هر چه سریع تر به اتمام برسد والا از دست دادن امتیاز بازی های خارج از خانه در هفته های پایانی در صورت شدید شدن رقابت بین مدعیان برای این تیم بسیار گران تمام خواهد شد.
کابوس از دست دادن امتیاز و عدم پیروزی در بازی های بیرون از خانه باید از این هفته و برابر تیم استقلال خوزستان از بین برود، طلسمی که باید در بهترین زمان ممکن که شاید این هفته و این بازی خارج از خانه در اهواز باشد بشکند تا هم خیال جواد نکونام و هم هواداران این تیم از حفظ صدرنشینی و تداوم آن و نزدیک تر شدن به قهرمانی راحت و آسوده شود.

حذف از جام حذفی آن هم در اولین مرحله و اولین بازی برای تیمی که صدرنشین جدول در لیگ است شاید دور از ذهن بود و هنوز برای هواداران آبی قابل هضم و پذیرش نیست.
تیمی که خود پرافتخارترین تیم در این جام بوده است و در فصلی که هفته هاست صدرنشین بوده است و از آخرین شکست این تیم ماه هاست که می گذرد (در هفته دوم لیگ برابر سپاهان) اینطور اسیر تیم مس رفسنجان می شود و در زمین حریف تن به شکستی نسبتا سنگین می دهد (دریافت دو گل بدون گل زده) سخت و باور نکردنی خواهد بود و جزو شگفتی های این جام در این فصل می توان از آن نام برد.
استقلال نکونام که در این فصل نشان داده بود که در زمین حریف برای نتیجه گرفتن کارش به گره می خورد و بازی هایش را اکثرا با تساوی و از دست دادن دو امتیاز مهم در آن ها به پایان برده است، اینبار هم دست از عادت خود برنداشت و در رقابتی که دیگر تساوی ای در کار نبود با یک شکست بد و تلخ در همان مرحله یک هشتم نهایی از گردونه جام حذفی کنار رفت.
شاید اگر پنالتی دقایق اول بازی به سود آبی پوشان پایتخت تبدیل به گل می شد و از دست نمی رفت، این تیم بهتر می توانست بازی را کنترل و اداره کند، شاید هم این روز و این بازی هرگز نه روز استقلال بود و نه بازی برای این تیم و باید در یک روز بد، یک شکست تلخ را هم تجربه کرد.
برای استقلال و نکونام در یک صورت می تواند حذف از جام حذفی گران و سنگین تمام شود که قدر صدرنشینی اش در لیگ برتر را نداند و مثل این بازی، امتیازهای بازی های خارج از خانه را از دست بدهد و این فرصت را به دیگر حریفان و رقیبان خود بدهد و لیگ را هم از دست بدهد.
اما در صورتی که با این شکست تمام هوش و حواس استقلال و نکونام به لیگ و حفاظت از صدرنشینی خود بدهد می تواند اینگونه هم این بازی و حذف از جا را در یک جمله تجزیه و تحلیل کند که گاهی هم برای رسیدن به هدفی بالاتر باید شکست را هم تجربه کرد.

وقتی جواد نکونام با بضاعتی که تیمش دارد توانسته تا اینجای کار صدرنشین جدول باشد و شانس رسیدن به قهرمانی تیمش نسبت به دیگر رقبا بیشتر است چرا باید جایگاهش را مورد تهدید ببیند؟
حتی اختلاف سرمربی با مدیریت هم نمی تواند عملکرد جواد نکونام را زیر سوال ببرد و جایگاهش را متزلزل کند، چون مدیرعامل هم خوب می داند راهی جز حفظ و حمایت از سرمربی تیم موفق اش ندارد.
حال خبر تازه ای که از راه رسید و باعث شد حاشیه ای تازه ای راه بیفتد که البته تنها به همان حاشیه و شایعه ای بیش شبیه است جانشینی فرهاد برکنار شده از اتحاد کلبا برای نیمکت استقلال و جانشینی جواد نکونام است.
اما فراموش نکنیم که عملکرد و نتایج یک تیم است که می تواند حضور یا عدم حضور یک نفر را در یک تیم ثابت کند.
جواد نکونام حتی به دلیل اختلافش با مدیریت برای این فصل نباید از هیچ تهدیدی بترسد.
فرهاد مجیدی هم خوب می داند که چه زمانی و در چه موقعیتی می خواهد دوباره به ایران و لیگ برتر برگردد که دوباره با خاطره ای خوش مربیگری اش را ادامه دهد، به همین دلیل قاعدتا در این موقعیت زمانی نه فرهاد تهدیدی برای نیمکت استقلال و جواد نکونام است و نه جواد نکونام آنطور که برای جایگزینی مناسب است نتیجه نگرفته است که بخواهد دنبال جایگزین یا جانشین برای او روی نیمکت باشند.
شایعاتی که خیلی زود پس از قطع همکاری مجیدی با اتحاد کلبا پخش شد و آنانی که به دنبال سوژه خبری داغ بودند به مقصود دل خود رسیدند اما واقعیت امر چیز دیگری است که با این شایعات و حاشیه ها تنها می توان اوضاع روبه راه و آرام تیم استقلال را کمی پرتلاطم و نگران است والا هیچ دستاورد دیگری نخواهد داشت.

برخی به عدم حضور چندین باره سرمربی تیم استقلال در کنفرانس قبل و پس از پایان بازی ایراد و انتقاد گرفته اند.
اینکه چرا سرمربی استقلال برای روبرو شدن با خبرنگاران و پاسخگویی به سؤالات آنان سر باز می زند و فرقی هم نمی کند چه تیمش هفته گذشته در انزلی مساوی کرده باشد و از نتیجه ای که تیمش گرفته ناراحت باشد و چه تیمش بازی بزرگی چون سپاهان را فتح کرده باشد، جواد نکونام علاقه ای به حضور در کنفرانس پیدا ندارد.
عکس العملی که فراموش نمی کنیم در زمان سرمربیگری فرهاد مجیدی در استقلال یعنی همین دو فصل پیش هم این ایراد و انتقاد به کنفرانس های مجیدی گرفته می شد، اینکه چرا سرمربی استقلال در کنفرانس ها حاضر نمی شود و دستیارش را برای پاسخگویی به خبرنگاران راهی کنفرانس می کند.
شاید در نگاه اول بگوییم که این عکس العمل هرگز در شأن سرمربی یک تیم نیست، چه بخواهد از موضوعی ناراحت باشد چه بخواهد با این برخورد خود حرفی یا خواسته ای را به فردی یا افرادی یادآوری کند، در هر حال شاید در هیچ کجای دنیا اینطور سرمربی یک تیم از حضور در کنفرانس های خبری البته بصورت متعدد سر باز نمی زند و شاید با جریمه نقدی و بعدها محرومیت هم مواجه شود اما در اینجا و لیگ خودمان...
آری در اینجا و لیگ خودمان هرگز خبری از اینجور جریمه ها و محرومیت ها نیست، جواد نکونام هم انگاری دارد راه فرهاد مجیدی را در پیش می گیرد، راهی که هر چند به مزاق خبرنگاران و اهالی رسانه خوش نیامد و باعث ناراحتی های فراوان شد اما برای هواداران استقلال هیچ تفاوتی نداشت، چون برای آنها نتیجه گیری تیمشان اهمیت داشت نه مصاحبه های هفتگی سرمربی تیم شان و به همین خاطر در پایان فصل با قهرمانی تیمشان همه آن اتفاقات را از یاد بردند.
این فصل هم جواد نکونام شاید در یک سوم کنفرانس های خبری حضور نداشته است و شاید بی شباهت با رفتار سرمربی سابق استقلال نباشد، وقتی حتی در نتیجه گیری هم راه فرهاد مجیدی در پیش گرفته می شود و به جز یک شکست آبی پوشان بهترین نتایج را کسب کرده اند و در بازی های خانگی هم شکست ناپذیر بوده اند و هفته هاست که صدرنشین جدول هستند پس حضور یا عدم حضور جواد نکونام در کنفرانس های قبل و پس از بازی زیاد برایشان اهمیت ندارد.

استقلال بازی بزرگی را پیروز شد، بازی که به واقع حکم 6 امتیاز را داشت، کسب 3 امتیاز برای استقلال و از دست دادن 3 امتیاز برای تیم سپاهان یعنی ایستادن مقتدرانه در صدر، یعنی ناامید کردن بقیه حریفان و رقیبان برای نزدیک شدن به صدر چه برسد به فکر کردن برای تصاحب آن.
پر واضح است که تیم سپاهان هفته هاست که دچار یک بحران درونی شده است، بحرانی که آنقدر زود از درون به بیرون شیوع پیدا کرد تا شکست های متوالی آسیایی و لیگ برتری به قول معروف دمار از روزگار این تیم در بیاورد.
تیم استقلال هم در جنگ با بحران کمی از تیم سپاهان ندارد و آن تیم هم طور دیگری در زیر بار مشکلات مالی در حال قد خم کردن است اما با همین بحران در کسب نتیجه تا اینجای راه بهترین عملکرد را داشته است اما این باز هم به این معنا نیست که این مجموعه دچار اختلال شده باشد اما همه عوامل آن و بویژه سرمربی تمام سعی و تلاش خود را به کار گرفته است تا از این بحران به سلامت عبور کند.
تیم استقلال وقتی به برد نیاز داشت برد و وقتی به حفظ صدرنشینی باید فکر کند آن را حفظ کرده است و به همین خاطر باید به این مجموعه و تیم و یارانش یک خسته نباشید جانانه گفت هر چند تازه نیمی از این فصل را پشت سر گذاشتم و یک پایان فصل سخت و دشوار و طاقت فرسایی پیش رو خواهیم داشت.

استقلال در روزی سپاهان را برد که در زمین خود به هیچ تیمی تاکنون باج نداده است، استقلال برد تا انتقام بازی رفت را هم از سپاهانی ها گرفته باشد، تا خیالش از بابت حفظ صدرنشینی راحت باشد، تا ثابت کند که شایسته ترین تیم در این جایگاه است.
رکوردی که این فصل جواد نکونام بدست آورده بی شباهت با رکورد بی نظیر تیم دو فصل پیش فرهاد مجیدی در استقلال نیست، آن تیم هم با شعار من به اینها نمی بازم تبدیل به رکورد یک فصل بی شکست با کسب قهرمانی برای آبی پوشان پایتخت شد.
این فصل هم تیم جواد نکونام به جز یک شکست که آن هم برابر همین سپاهان در ابتدای فصل متحمل شد تا اینجای راه در هفته هجدهم به هیچ تیمی باج نداده است و شاید در بازی های خارج از خانه بردهایش را با تساوی جابه جا کرده است اما در استادیوم آزادی به هیچ تیمی اجازه نفس کشیدن نداده است و از این حیث مثل تیم فرهاد مجیدی بسیار شباهت دارد و تنها با کسب قهرمانی می تواند به دومین رکورد و دو قهرمانی در سه فصل برسد.

آبی پوشان پایتخت توانستند با یک تیر دو نشان بزنند، با برد خانگی دیگر هم انتقام شکست زود هنگام بازی رفت را از طلایی پوشان اصفهانی بگیرند و هم صدرنشینی خود را یک هفته دیگر تداوم ببخشند و امید خطرناک ترین رقیب خود را از رسیدن به صدر ناامید کنند.
درست است که یک برد خفیف با تک گل شاید آنچنان نشان برتری یک تیم بر حریفش نباشد، اما در فوتبال حتی همین بردهای میلیمتری با یک گل هم برای یک تیم برد است و آن را صاحب سه امتیاز می کند و اگر بازی بزرگی باشد مثل بازی دیروز استقلال برابر سپاهان این برد و سه امتیاز حکم بردی با شش امتیاز دارد و تثبیت صدرنشینی برای یک هفته دیگر برای آبی پوشان پایتخت.
تیم استقلال برد و صاحب سه امتیاز شد و صدرنشینی اش را یک هفته بیشتر تمدید کرد و بازی بزرگ را از خطرناک ترین رقیب خود در راه صدرنشینی و قهرمانی برد تا بتواند گام بلندی را به سوی قهرمانی برداشته باشد.
تیم استقلال هر چند این هفته ها سخت می برد و برخی تساوی ها روی اعصاب این تیم و هوادارانش می رود اما حفظ صدرنشینی در یک حالت پراسترس و التهاب برای این تیم و هواداران آن هر چند سخت اما یک لذت خاص دارد.
سپاهانی ها که بسیار امیدوار بودند با بازگشت دوباره به لیگ و کسب حداکثری امتیازات در دو بازی عقب افتاده بتوانند به صدر برسند و خود را در کورس مدعیان قهرمانی قرار دهند یک شکست تلخ باعث شد تا امید این تیم خیلی زود تبدیل به ناامیدی شود.
استقلال برد، بردی که به واقع برایش حتی شیرین تر از عسل است، وقتی استقلال نکونام تصمیم دارد با تمام مشکلاتی که دارد استقامت خود را برای ایستادن در صدر حفظ کند و به قول معروف با سلاح غیرت و تعصب مشکلات موجود را کنار بگذارند و تیم استقلال را در صدر جدول نگه دارند این بزرگترین هدیه و پشتوانه برای تیمی است که می برد و تصمیم هم ندارد که مشکلاتش را در زمین به بار بکشد و باعث افتضاح های بیشتری شود.
استقلال برد، خوب هم برد، چون باید می برد، چون نیاز به برد داشت حتی با همین یک گل و به خواسته خود هم رسید، حال برای کنار زدن یک رقیب بزرگ دیگر در راه صدرنشینی و قهرمانی تیم پرسپولیس را کم دارد که تا دو هفته آینده این بازی هیجان انگیز هم از راه خواهد رسید.
آنگاه عیار تیم استقلال برای صدرنشینی و رسیدن به قهرمانی بیشتر و بالاتر سنجیده خواهد شد.