چند فصلی است که فروردین ماه برای باشگاه و هواداران تیم استقلال یادآور اتفاقات تلخ و فراموش نشدنی و باور نکردنی بوده است.
حذف از لیگ قهرمانان آسیا در عین شایستگی و تنها و تنها به دلیل تعلل و عدم توجه مدیران و مسولان باشگاه استقلال و غفلت فدراسیون فوتبال دو فصل متوالی باعث یک تعجب و افسوس بسیار شده است.
عدم دریافت مجوز حرفه ای و بدهی های متوالی بازیکنان و مربیان خارجی باعث حذف تیمی شده است که با دریافت سهمیه آسیایی میلیون ها هوادار خود را امیدوار نگه می داشت اما پس از مدتی تبدیل به ناامیدی کرد.
فروردین ماه که از راه می رسد نگرانی هواداران آبی تشدید پیدا می کند، تهدید دوباره برای حذف سه باره از آسیا تکمیل کننده ناکامی های چند فصل اخیر خواهد بود اما باشگاه استقلال خوب می داند هرگز نباید به فکر تکرار سه باره آن باشد.
آقای خطیر خوب می داند که با بیانیه و شعار دادن نمی تواند مشکلات باشگاه را در راه دستیابی به سهمیه آسیایی و عدم حذف سه باره این تیم را حل و فصل کند.
آقای خطیر خوب می داند چشم و گوش هواداران تیم استقلال از این شعارها و بیانیه های امید بخش پر شده است، پیام هایی که هرگز به استجابت نرسیده اند و حذف از آسیا به سرنوشت استقلالیها تبدیل شده است.
حذف از لیگ قهرمانان آن هم برای سومین فصل متوالی هرگز نه برای استقلالیها و نه اهالی فوتبال هرگز قابل هضم و پذیرش نیست و در صورت رخ دادن این اتفاق تلخ هجمه های تند و غیرقابل کنترل هواداران آبی آغاز خواهند شد.

22 فروردین 1403

بارها و بارها گفته شده که سکوت همیشه و هر کجا کارساز نیست و جوابگو نیست، همان طور که فریاد زدن و اعتراض کردن همیشگی هم به جای اینکه بتواند حقی را بگیرد برعکس موجبات اتفاقات تلخ و سخت بیشتری خواهد شد اما در اینجا موضوع جواد نکونام و مدیریت باشگاه و عملکرد تیمی استقلال در هفته های پایانی که هواداران این تیم در انتظار نتیجه و رسیدن به هدف هستند مورد بحث است.
جواد نکونام که به تازگی ادعا کرده که عدم حضورش در کنفرانس های قبل و پس از بازی به دستور مدیریت بوده و سکوت ایشان در طی این مدت با سوء استفاده مدیریت همراه بوده است و تصمیم دارد در هفته های پایانی دیگر این سکوت را ادامه ندهد و به غیبتش در کنفرانس ها پایان بدهد عواقب بسیاری به دنبال خواهد داشت.
عواقبی که شاید نه به سود جواد نکونام باشد و نه به سود تیم استقلال و این شکسته شدن سکوت و فریاد زدن حق خواهی تنها و تنها به سود کسانی خواهد بود که نمی خواهند تیم استقلال نتیجه بگیرد و به جام برسد.
از حضور دوباره سرمربی تیم استقلال در کنفرانس ها استقبال می کنیم چون معتقد هستیم که این سرمربی تیم و نفر اول تیم است که می تواند حرفهای خودش و مسائل فنی تیمش را روبروی خبرنگاران عنوان کند و به سؤالات و ابهامات پاسخ صحیح بدهد اما اینکه بخواهد کنفرانس های خبری را جایی برای درددل کردن و بازگو کردن اتفاقات پشت پرده باشگاه و تیمش قرار دهد هرگز مورد تایید نیست.
اتفاقی که متاسفانه فصل های متوالی است که بین مدیریت باشگاه و کادرفنی تیم استقلال رخ می دهد و موجبات اختلاف و درگیری و حاشیه های بزرگی شده است که می توان از بزرگترین عامل عدم نتیجه گیری این تیم در یک دهه گذشته به وضوح از آن نام برد، مشکلاتی که نه تنها مربوط به باشگاه و تیم استقلال نیست اما چون بیشتر نگاه ها معطوف به این باشگاه و تیم پرطرفدار است، خواه ناخواه مشکلات ریز و درشت آن با وضوح بیشتری انعکاس داده می شود.
کلام آخر اینکه جواد نکونام دوست دارد در اولین فصل حضورش در تیم استقلال با این تیم بزرگ به یک افتخار بزرگ برسد و آن کسب جام قهرمانی لیگ برتر است و خوب می داند که برای رسیدن به این هدف بزرگ باید آرامش کافی داشت، آرامشی که اول از همه خود او می تواند به تیمش و بازیکنان تحت هدایتش منتقل کند هر چند می داند که از سوی مدیریت چیز دیگری را شاهد است اما برای رسیدن به آرامش باید از خودش شروع کند هر چند انتظار دیگری دارد که فعلا برآورده نشده است.

21 فروردین 1403

هفته های پایانی و استرس و اضطراب در ساق های بازیکنان بسیار مشهود است، از دست دادن امتیاز و عقب افتادن از کورس رقابت برای قهرمانی جزو دغدغه های مداوم تیم هایی شده است که این هفته ها بازی دارند.
حفظ صدرنشینی برای آبی پوشان از نان شب هم برایشان واجب تر است، وقتی بیش از ۱۰ هفته متوالی و حتی بیشتر این جایگاه را حفظ کرده و جزو تیم هایی بوده که کمترین لغزش را داشته پر واضح است که دوست ندارد در هفته های پایانی آن را از دست بدهد.
اما آبی پوشان خوب می دانند که تنها با دوست داشتن نمی توانند این جایگاه را برای هشت هفته آینده حفظ کنند و از دست دادن امتیاز بزرگترین سم برای آنها خواهد بود.
با اینکه استقلالیها این هفته برابر مس خوب ظاهر شد و حتی تا یک قدمی برد هم پیش رفت اما توقف در خانه با تساوی باعث از دست دادن ۲ امتیاز بسیار مهم شد، وقتی که نزدیک ترین رقیب آنها یعنی پرسپولیس با برد برابر گل گهر به یک قدمی آنها رسید زنگ خطر را به صدا در آورد.
استقلالیها و در راس آنها جواد نکونام خوب می دانند که این هشت هفته پایانی چقدر می تواند برای آنها مهم باشد و سرنوشت قهرمانی را به سود آنها تعیین کند پس از دست دادن امتیاز را هرگز باید فراموش کنند چون از دست دادن صدر و سپردن آن به تیم های دیگر دیگر هرگز قابل جبران نخواهد بود.
استقلالیها خوب می دانند این سخت ترین و نفس گیرترین صدرنشینی است که طی چند فصل گذشته تجربه می کنند و در صورت رسیدن به جام و قهرمانی می تواند شیرین ترین قهرمانی نامیده شود.

20 فروردین 1403

مس رفسنجان برای آبی پوشان پایتخت مثل یک گربه سیاه بود، تیمی که در تنها برد خود برابر استقلالیها این تیم پرطرفدار را در جام حذفی از گردونه رقابت ها حذف کرد برای بازی برگشت در آزادی هم در فکر توقف کردن صدرنشین جدول بود و به هدف خود رسید.
آبی پوشان استقلال که سال گذشته را با صدرنشینی به پایان برد برای حفظ صدرنشینی خود در ابتدای سال جدید باید همچنان می برد و امتیازی از دست نمی داد اما... .
اما تقابل دوباره با تیم رفسنجانی یکی دیگر از بدشانسی استقلالیها برای استارت سال ۱۴۰۳ بود، استقلالی ها که همچنان رکورد شکست ناپذیری خود در آزادی را حفظ کردند اما گاهی تساوی هم بسیار توی ذوق این تیم و هوادارانش می زند.
استقلال سال ۱۴۰۳ را با تساوی آغاز کرد و یک هفته دیگر به پایان فصل نزدیک و نزدیک تر شد و صدرنشینی اش را همچنان حفظ کرد اما این امتیازهای از دست رفته زنگ خطر از دست دادن صدر جدول را در هفته های پایانی لیگ بیش از پیش برای آنها به صدا در خواهد آورد.

19 فروردین 1403

جواد نکونام خوب می داند اگر او و تیمش در باد خوشحالی این صدرنشینی و حرف از قهرمانی بخوابند خیلی زودتر از آن چیزی که تصورش را می کنند تمام تلاش های چندین و چند ماهه شان برای تثبیت این صدرنشینی را بر باد شده خواهند دید آنگاه دیگر هیچ آه و حسرت و افسوسی فایده ای نخواهد داشت.
جواد نکونام خوب می داند که رقابت در هفته های پایانی فصل خیلی سخت تر از شروع امیدوار کننده در ابتدای فصل است، وقتی در هفته های پایانی تمام تیم ها برای اینکه بتوانند یک جایگاه ثابت و بهتری برای خود دست و پا کنند خودشان را به آب و آتش می زنند و به قولی هیچ رحمی به هیچ حریفی ندارند آنگاه حفظ این صدرنشینی بسیار سخت تر و طاقت فرساتر خواهد بود و صد البته رسیدن به هفته پایانی و حفظ این صدرنشینی بسیار لذت بخش تر خواهد بود.
9 هفته پایانی یعنی 9 فینال و کسب تک تک امتیازات آن می تواند نقطه امید و یک جای پای قرص و محکمی را برای تیمی بگذارد که برای رسیدن به صدر جدول و قهرمانی عزم جدی دارد، شاید این عزم هفته هاست که در ساق های بازیکنان تیم استقلال وجود دارد اما حفظ این عزم و اندیشیدن برای کسب قهرمانی تا هفته پایانی یک چیز دیگر است.
جواد نکونام و یارانش برای خوشحالی کردن فرصت و زمان بسیاری دارند که البته اکنون نیست، آنها خوب می دانند که نه به صدرنشین نیم فصل اول که به قهرمان نیم فصل شهرت یافته است جام می دهند و نه به تیمی که هفته ها صدرنشینی را حفظ کرده است، به تیمی جام می دهند و آن را قهرمان می خوانند که در هفته پایانی صدر جدول باشد و با اکثریت کسب امتیاز به این جایگاه رسیده باشد و از تمامی حریفان و تیم های دیگر بیشترین امتیاز را داشته باشد.
پس نه در نیم فصل اول و نه امروز و در هفته بیست و یکم هیچ تیمی قهرمان نیست، و تیمی قهرمان است که در هفته سی ام صدرنشین باشد، هر چند حفظ صدرنشینی در تمام نیم فصل دوم می تواند یک شاهکار بی نظیر از تیم جواد نکونام بسازد و به مانند دو فصل پیش تیم فرهاد مجیدی می تواند با کسب قهرمانی صاحب رکوردهای بیشتری هم شود اما فعلا صحبت از قهرمانی مثل یک خودکشی خواهد بود.

باز هم می گوییم حتی اکنون که تنها تا پایان فصل 9 هفته بیشتر باقی نمانده است حرف از قهرمانی زدن و در باد قهرمانی پایان فصل خوابیدن خود یک خودکشی واضح و مستقیم است.
هم جواد نکونام و هم استقلالی ها خوب می دانند که سعی و تلاش و مشقت کشیدن برای حفظ چندین و چند هفته ای صدر جدول می تواند تنها با یکی دو هفته غفلت همه چیز را بر باد داده ببینند، تنها و تنها بخاطر اینکه اطمینان دارند که این صدر هرگز تغییر نمی کند و قرار نیست جابه جا شود و همین می شود سمی برای شکست های آینده.
جواد نکونام هم خوب می داند که امروز در چه جایگاهی قرار دارد و برای تثبیت این جایگاه نیاز به چه چیزهایی دارد و برای رسیدن به همین وسایل باید تلاشش را چند برابر کند چون نتیجه یک فصل تلاش و کوشش و خستگی و استرس و اضطراب در همین چند هفته پایانی مشخص خواهند شد، هفته های سرنوشت ساز.
درست است که نتایجی که این فصل تیم استقلال کسب کرده بی شباهت با تیم دو فصل پیش فرهاد مجیدی نیست و با همین تفکر است که تا اینجای راه تیم استقلال توانسته برای دومین فصل یک نقشه مشترک بسازند و برای رسیدن به نتیجه این نقشه دوم تنها 9 هفته زمان باقی مانده است فقط همین.
جواد نکونام هم با جام غریبه نیست و توانست با فولاد به قهرمانی برسد حال در مرحله ای بالاتر خیلی دوست دارد که با تیم استقلال به قهرمانی برسد آن هم قهرمانی لیگ آن هم با نتایجی که باورکردنی نیستند.

تیم استقلال آخرین بازی سال خود را با یک برد شیرین هر چند نفس گیر به پایان برد تا با طعم صدرنشینی سال کهنه را به سر ببرد و بیشتر از پیش به قهرمانی و جام نزدیک و نزدیک تر شود.
حضور یا عدم حضور سرمربی در کنفرانس قبل و پایان بازی موضوعی است که به خود سرمربی و کادرفنی آن تیم برمی گردد، وقتی دیده می شود که با کم شدن حاشیه های تیم از در تیررس قرار گرفتن جواد نکونام در شبکه های اجتماعی و رسانه های ورزشی می شود به آرامش رسید خب پر واضح است که نکونام این رویه را در پیش می گیرد.
گفتیم به درست یا غلط بودن این رویه کاری نداریم و به آن نمی پردازیم اما وقتی جواد نکونام با تصمیم خود توانست حداقل نیمی از حاشیه های رسانه ای خود و تیمش را کم کند و به جای پرداختن به سؤالات حاشیه ای تمرکز خود را بر نتیجه گیری تیمش می گذارد خود نشان می دهد که نکونام هر هفته پخته تر از هفته گذشته اش شده است.
وقتی سرمربی استقلال پس از آخرین برد تیمش در سال 1402 در یک پست اینستاگرامی صاف و ساده با یارانش صحبت کرد و از بابت این صدرنشینی از آنها تمام و کمال تشکر کرد و برای رسیدن به هدف با آنها هم قسم شد ثابت می کند که جواد نکونام برای اینکه بتواند صدرنشینی تیمش را حفظ کند نیاز به یک بمب روحیه و انرژی دارد، بمب روحیه ای که قرار نیست از خارج تیم به درون آن وارد شود و این انرژی می تواند توسط اعضای تیم از مدیریت و کادرفنی به بازیکنان منتقل شود.
حال باید منتظر نشست و ادامه فصل در هفته های پایانی اش را نظاره کرد و دید که آیا تیم استقلال با این شیوه و رویه می تواند همچنان صدرنشینی اش را تا هفته پایانی حفظ کند و باز به یک قهرمانی رؤیایی همچون دو فصل پیش برسد یا خیر؟

هر سال که می گذرد بیشتر به عشق و علاقه خود نسبت به تیم محبوبمان استقلال پی می برم و بر آن مستحکم می مانم، هر سال که می گذرد بیشتر به عشق و علاقه و وظیفه خود بر نوشتن و قلم زدن برای تیم محبوبمان استقلال دلگرم می شوم، دلگرمی که نه با پول می شود آن را بدست آورد و نه با چیز دیگری، فعلا که این دلگرمی چهارده ساله تنها و تنها به عشق یک رنگ و یک نام تاکنون ثابت قدم مانده است و امید دارم که همچنان باقی بماند.
آوای آبی هم مانند یک کودک نوپا هر سال بزرگ و بزرگ تر می شود و حال دیگر کودک نیست، به مانند یک نوجوان 14 ساله قد کشیده است و حال در حال ثمره دادن برای تیم محبوبش استقلال است، نوشتن از استقلال، فریاد حمایت سر دادن نسبت به او از وظیفه آوای آبی است که خوشبختانه در طول این سالیان به خوبی توانسته است از انجام آن برآید امید که بتواند همچنان بر این وظیفه خود مستحکم و قدرتمند باقی بماند.

آوای آبی از اواخر سال 1389 فعالیت مجازی خود در دنیای اینترنت را آغاز کرد، اکنون با گذشت 14 سال این صفحه مجازی ورود خود را به چهاردهمین سال فعالیتش جشن گرفته است.
آوای آبی در تمام طول فعالیت خود سعی و تلاش نموده است تا فریاد هواداری و حمایت خود را تمام و کمال از تیم محبوب استقلال بدون قید و شرط انجام دهد.
تریبونی برای حمایت و تشویق تیم استقلال با دل نوشته ها و دست نوشته های هواداری یک آبی نویس.

صدرنشینی در پایان نیم فصل از یک طرف و ادامه دار شدن آن در پنج هفته متوالی نیم فصل دوم یک معنا بیشتر ندارد و آن این است که این استقلال لایق صدرنشینی است و بس و زمانی لایق قهرمانی پیدا می کند که بتواند تا هفته آخر به صدرنشینی اش ادامه دهد.
استقلال پس از انتقادهای بسیاری پس از تساوی هوشمندانه در دربی، برابر هوادار به برتری رسید تا خود صدرنشینی اش را به دست خودش حفظ کند و کاری به نتایج دیگر تیم ها نداشته باشد.
استقلال در پایان سالی که دارد کهنه می شود به صدرنشینی متوالی خود ادامه داد و فاصله ۳ امتیازی اش با پرسپولیس را حفظ کرد و با یک امیدواری زیاد به تعطیلات نوروزی رفت تا با یک تمرکز مضاعف و خیالی جمع تر به مصاف ۹ هفته پایانی برود.

امشب آخرین بازی سال 1402 را قرار است برگزار کنیم، آخرین بازی در سالی که ابتدایش بسیار امیدوار به قهرمانی در لیگ بودیم و با صعود به فینال جام حذفی اما متاسفانه هر دوی آنها را با ساپینتو از دست دادیم، اما شروع فصل 03-1402 با جواد نکونام ما را به تکرار دوباره قهرمانی مانند دو فصل پیش با فرهاد مجیدی بسیار امیدوار کرد.
صدرنشینی در پایان نیم فصل اول و حال پنج هفته از شروع نیم فصل دوم هم گذشته و همچنان با اقتدار و فاصله 3 امتیازی در صدر قرار داریم و در ده هفته مانده تا پایان فصل نزدیک ترین تیم برای رسیدن به جام و قهرمانی هستیم.
غرور و از پیش برنده دانستن خود بزرگترین سم برای تیمی است که به خوبی دارد راه خودش را در پیش می گیرد و با اینکه نزدیک ترین تیم به قهرمانی است اما نباید از دیگر رقیبان غافل شود، هنوز 10 هفته تا پایان فصل باقیمانده است، 10 فینالی که اختیار کار با خودمان است، ما بازی های خودمان را می بریم و کاری به نتایج دیگر تیم ها نداریم اینطور همچنان هم فاصله 3 امتیازی خودمان با تیم دوم را حفظ کرده ایم و شاید هم افزایش بدهیم و هم اینکه از استرس و اضطراب خلاص خواهیم شد.
سال 1402 شاید در کل در کسب جام برایمان سال خوش یمنی نبود اما از نیم سال دوم امسال و شروع فصل جدید بسیار امیدوار هستیم که این صدرنشینی در اوایل سال 1403 و پایان این فصل برایمان خوش یمن باشد و با کسب جام و قهرمانی ختم شود.

پرونده سال 1402 هم برای تیم استقلال بسته شد، با صدرنشینی و همچنان یک برد شیرین دیگر، این استقلال در تمام این سال یک تیم قابل احترام بود، تیمی که بویژه در فصل تازه 03-1402 با هوشمندی و دقت بازی می کند و امتیازات خود را کسب کرده و امروز در بهترین و شایسته ترین جایگاه است.
تیم صدرنشین نیم فصل اول که به قهرمان نیم فصل اول هم معروف است در شش هفته سپری شده از نیم فصل دوم همچنان صدرنشین است و تنها یک شکست آن هم از هفته سوم برابر سپاهان به همراه دارد.
شاید عده ای از بازی کسل کننده و بی روح و سرد دربی به تیم استقلال و سرمربی اش خرده بگیرند که از طرفی هم حق دارند چون دوست دارند که همیشه یک دربی جذاب و دیدنی و پر از موقعیت و گل شاهد باشند، اما تفکر هوادار و بیننده یک چیز است و تفکر سرمربی تیم چیز دیگری که البته در برخی از نقاط هم اشتراکاتی هم دارند اما صلاح تیم را همچنان سرمربی تیم می داند و بس.
وقتی تیم استقلال از دربی برگشت که میهمان پرسپولیس بود یک امتیاز گرفت و دروازه اش را بسته نگه داشت چند معنای خوب برایش داشت یعنی اینکه صدرنشینی اش را همچنان حفظ کرد، فاصله امتیازی اش با تیم دوم همچنان همان 3 امتیاز باقی ماند و یک احتمال دیگر را هم به سود خود کرد که اگر در هفته پایانی امتیازات مساوی شد به حکم قانون بازی رودررو و گل زده خارج از خانه قهرمانی اش را اینگونه تثبیت کند.
آری این استقلال شاید چند هفته ای است که با بردهای اقتصادی و اختلاف گل های پایین بازی هایش را پیروز می شود و به قول بچه ها گفتنی بازیهایش چنگی به دل نمی زند اما وقتی همچنان صدرنشین باشد و هفته به هفته به قهرمانی اش نزدیک می شود هواداران این تیم باید به این شیوه راضی باشند و قناعت کنند، تفاوت استقلال نکونام و استقلال ساپینتو در فصل گذشته در همین بود و از دست دادن قهرمانی در چند هفته پایانی فصل گذشته نمونه بارز آن بود.
جواد نکونام هم خوب می داند که قرار نیست تیمش دوبار از یک سوراخ گزیده شود و بازی زیبا و باکیفیت را فدای امتیازهای از دست رفته نمی کند، از طرفی همه بازیهای تیم استقلال هم بدون کیفیت و بی روح و سرد نبوده اند که بخواهیم بگوییم که استقلال این فصل هرگز زیبا بازی نکرده است و تمامی امتیازات خود را از بازی دفاعی و تفکر دفاعی جواد نکونام گرفته است.
این استقلال همین که بیش از ده هفته است که صدرنشین جدول است و تنها یک شکست در پرونده خود دارد قابل احترام است، قابل احترام تمامی آنهایی که فوتبال لیگ برتر را دنبال می کنند و منتظر نشسته اند که قهرمان این فصل را هم بشناسند.

بازی کسل کننده و سرد بود، با کمترین موقعیت، چون هیچ کدام از دو تیم نمی خواستند شکست بخورند، وقتی هدف دو تیم نباختن باشد پس بردی هم شکل نمی گیرد.
وقتی قبل از دربی این بازی را دربی جام می نامیدند و انتظار این می رفت که تیم قهرمان زنده و سلامت از دربی خارج شود که اینچنین هم شد.
تساوی به واقع نتیجه بد و غیر دلخواه دو تیم نبود، تساوی نه برای تیم استقلال بد بود و نه برای تیم پرسپولیس.
تقسیم امتیازات بین دو تیم برای سلامت خارج شدن از دربی یک نتیجه معقول بود. دو تیم می خواستند از این دربی بدون زخمی و کشته شدن بیرون بیایند تا هجمه انتقادها و اعتراض های پس از یک شکست گریبان آنها را نگیرد تا حواس شان به ادامه فصل جمع تر باشد.
نتیجه تساوی برای هر دو تیم راضی کننده بود هر چند برای هواداران و تماشاگرانی که مدتها انتظار دیدن یک دربی جذاب و تماشایی را داشتند و به خواسته خود نرسیدند، اما انگاری مهم تر از خواسته هواداران خواسته تیم استقلال بود که یک امتیاز برای حفظ صدرنشینی و فاصله امتیازی با رقیب مناسب و کافی بود.

شاید بسیاری از اهالی فوتبال و هوادارانی که با هزار شور و شوق برای تماشای یک دربی جذاب و دیدنی خود را آماده کرده بودند در همان دقایق اولیه و منتهی به پایان نیمه اول از کیفیت بازی دربی تعجب کردند، طوری که به قول معروف سرسام گرفته باشند.. نیمه دوم که صد البته چند برابر نیمه اول کسل کننده و بی روح و سرد بود اما... .
اما همین انتقادها و همین اعتراض ها به شیوه بازی دربی و کیفیت آن زمانی تبدیل به رضایت و خشنودی می شود که هواداران تیم مورد علاقه خود را در پایان فصل صدرنشین و قهرمان ببینند، آنگاه می شود گفت که ایرادی به جواد نکونام بابت شیوه دفاعی و رضایت مندی اش از کسب یک امتیاز بازی دربی وارد نیست.
فعلا چه اهالی فوتبال و چه هواداران استقلال باید از بابت کسب یک امتیاز و حفظ صدرنشینی و همچنان فاصله 3 امتیازی شان نسبت به تیم دوم و رقیب ابراز رضایت و خشنودی کنند چون همان طور که توانستند سالم و سلامت از کارزار دربی خارج شوند و هیچ آسیبی نبینند بسیار حائز اهمیت است، این تعریف هم برای پرسپولیس و هوادارانش هم صدق می کند اما طرف صحبت حال حاضرمان با تیم استقلال و جواد نکونام است.
شاید کیفیت دربی بسیار پایین بوده باشد، اما باید این حق را هم به سرمربی استقلال داد که حتی از ترس شکست و از دست دادن امتیاز مهم دربی و تزلزل در صدر جدول با هم امتیاز شدن شان با تیم پرسپولیس بخواهد بازی به تساوی کشیده شود و حداقل امتیاز یعنی یک امتیاز را کسب کند تا حواسش به ادامه فصل و ده هفته پایانی باشد، تا هم خیالش یک هفته دیگر از صدرنشینی آسوده باشد و هم برای نزدیک و نزدیک تر شدن به هفته پایانی و کسب قهرمانی بیشتر امیدوار باشد.
شاید اگر هر دو تیم می خواستند بی مهابا در دربی حاضر شوند و آنچنان که هواداران فوتبال و تماشاگران می خواستند بازی کنند و یک بازی پرگل با داشتن یک برنده و یک بازنده دربی تمام می شد حال تلفات شکست برای یک تیم تا حد انفجار پیش می رفت و غرور فتح دربی برای تیم دیگر حتی می توانست در ادامه فصل و هفته های بعدی ویران کننده باشد، به همین خاطر باید بپذیریم که این دربی بی کیفیت چاره ای جز این شیوه را نداشت تا دو تیم و هوادارانشان برای ادامه فصل و هفته های پایانی تمرکز بیشتری داشته باشند.

ما هم از کیفیت بازی دیشب تیم محبوبمان هرگز راضی نبودیم، اما وقتی به پایان فصل و بالا بردن جام توسط تیم محبوبمان فکر می کنیم و این یک امتیازی که از دربی برگشت به دست آوردیم و کلین شیتی که گرفتیم برایمان مثل یک برگ برنده معنا پیدا می کند به این کیفیت بازی و بازی کسل کننده و سرد و بی روح و اعصاب خورد کن هم قانع می شویم، وقتی هدف مان کسب جام در پایان فصل باشد مجبوریم که به نتیجه بیشتر فکر کنیم تا کیفیت بازی بخصوص برابر تیم های بالای جدول مثل پرسپولیس و تراکتور و سپاهان و... وقتی می توان از این تیم ها امتیاز گرفت حتی حداقل امتیاز مجبوریم که قید بازی با کیفیت را بزنیم و امتیازها را جمع کنیم... به امید قهرمانی در پایان فصل و بالا بردن جام توسط جواد نکونام🏆.

از این قبیل دربی های حساس و سرنوشت ساز در طول فصل های گذشته بسیار دیده ایم، دربی هایی که هر دو تیم در کورس قهرمانی بوده اند و فاصله امتیازی شان از عدد ۳ بالاتر نرفته است.
دربی برگشت این فصل هم همین داستان تکرار می شود، هر دو تیم در کورس قهرمانی در ۱۰ هفته مانده به پایان فصل و در فاصله ۳ امتیازی نسبت به یکدیگر در رده های اول و دوم جدول قرار دارند.
هر چند به نظر می رسد اینبار تیم استقلال با ۳ امتیاز بیشتر نسبت به رقیب خود حداقل در آرامش خاطر بیشتری به سر می برد اما هر چه باشد این بازی دربی است و لااقل در چند فصل گذشته ثابت کرده که جایگاه تیم ها و فاصله امتیازی شان تاثیری در عملکرد و نتیجه دربی نداشته است.
از سویی دیگر تیم پرسپولیس هم پس از چند برد متوالی و بازگشت دوباره به اوج خود از این دربی تنها برد می خواهد تا به یک قدمی صدر برسد و با روحیه ای که از استقلالیها در دربی گرفته می شود کم کم خود را به صدر برسانند.
با تمام این تفاصیل و حساسیتی که این دربی به خود گرفته است شاید باز این پیشینه ذهنی بوجود بیاید که این دو تیم قبل از اینکه علاقه ای به گلزنی داشته باشند برای حفظ دروازه خود از دست حریف بیشتر سعی و تلاش خواهند کرد.
حساسیت و استرس و اضطراب بوجود آمده برای این دربی شاید جذابیت و تماشایی شدن آن را زیرسوال ببرد و یک تساوی سرد را به همراه داشته باشد اما... .
اما با تمام این فرضیه ها دربی همیشه برای هوادارانش دربی است و جذابیت خودش را دارد حتی اگر اینبار هم به تساوی کشیده شود و برنده ای نداشته باشد.