استقلالی‌ها در دقایق پایانی سومین شکست متوالی خود را با تساوی تغییر دادند اما انتقادها را همچنان به سمت خود روانه می‌کنند.
از اولین و آخرین برد آبی پوشان در این فصل بیش از چهار هفته می‌گذرد و سهم این تیم در این چهار هفته سه شکست و یک تساوی بوده است. استقلالی که قرار بود برای جبران ناکامی‌های فصل تلخ گذشته خود این فصل با آمادگی کامل روانه چهار جام شود، در ابتدای راه با از دست دادن سوپرجام کامش تا حدود زیادی تلخ شد اما برای جبران همان جام از دست رفته فصل را با هزار امید و آرزو استارت زدند اما...
دوباره تکرار نتایج دور از انتظار فصل گذشته در همین ابتدای راه زیاد توی ذوق هواداران استقلال زد، تیمی که هر چند دیر بسته شد اما با توجه به جذب یارانش به تیم کهکشانی هم لقب گرفت اما نشان داد که برای رسیدن به آمادگی تنها و تنها داشتن چندین و چند ستاره هر چند قدیمی نمی‌تواند تضمینی برای کسب نتایج درخشان باشد.
استقلال که در پنج بازی آغازین فصل خود (چهار بازی در لیگ و یک بازی آسیایی) تنها یک برد بدست آورده است، بسیار بسیار خود را در نقطه اتهام و اعتراض و انتقاد قرار داده، هر چند هواداران استقلال باید از فصل گذشته درس بزرگی گرفته باشند و با کمی صبوری بیشتر به دنبال برون رفت از این نتایج ضعیف ابتدای فصل باشند، نه اینکه باز دنبال تغییر سرمربی و سپس تغییر مدیرعامل و کنار گذاشتن چند بازیکن خود باشند.
هر چند کسب این نتایج با داشتن چنین بازیکنانی هرگز مورد توقع تیم استقلال نبوده و کسب سنگین ترین شکست یک دهه گذشته در یک بازی آسیایی صبر هواداران این تیم را لبریز کرده است اما همچنان باید به این تیم و کادرفنی اش فرصت و زمان داد، فرصت و زمانی که راه دوری نمی رود و قاعدتا بهتر از هر تغییر اساسی روی نیمکت یا در رأس کار مدیریت باشگاه خواهد بود.
استقلالی‌ها با درس گرفتن از تمام اتفاقات و تغییرات گاه و بیگاه و پر تعداد و بی نتیجه فصل گذشته بهتر است برای این فصل کمی بیشتر خویشتن دار باشند و هر چند فصل را با چند نتیجه ضعیف و دور از انتظار آغاز کرده اما باز هم انتظار می‌رود که حداکثر یک نیم فصل برای پیشرفت این تیم زمان اختصاص داده شود. سپس هم فرصت و هم زمان بسیاری برای انجام هر تغییری است و هیچگاه برای تغییر دیر نیست (با توجه به تجربه استقلالی‌ها از فصل گذشته).

1 مهر 1404

دو امتیاز دیگر از دست رفت و همچنان سه هفته است در حسرت برد به سر می بریم، اولین و آخرین بردمان به همان هفته اول و برد تراکتور برمی گردد و دیگر در حسرت برد همچنان هفته هاست که سخت می گذرد.
تساوی ناامید کننده برابر پیکان (تیمی که استقلال بیشترین برد را در تقابل به آن دارد) حال مان را دوباره بد کرد، هر چند بازی عقب افتاده را دوبار به تساوی کشاندن یک وجه خوشحالی و امیدواری را بوجود آورده است که استقلال تیمی نیست که به این سادگی ها شکست بخورد (البته به جز بازی آسیایی برابر الوصل) اما اینکه هنوز راه بردن را بلد نیست کمی ما را می ترساند.
هر چند با توجه به تمام اتفاقات تکرار شده فصل گذشته از هفته اول تا هفته چهارم دیگر تصمیم نداریم که احساسی جلو برویم و زود صبرمان لبریز شود و خواستار تغییر سرمربی شویم خیر دیگر به این زودی ها نمی خواهیم احساسی شویم.
این فصل هم باید همچنان صبوری کنیم، چند هفته دیگر و حتی حداکثر تا اواخر نیم فصل اول بیشتر می توانیم در مورد این تیم و کادرفنی و بازیکنانش تصمیم بگیریم.
وقت برای تغییر سرمربی هست، وقت برای تغییرات دیگر هم هست، اما تا جایگزین مناسبی پیدا نشود هرگز نمی توانیم داشته هایمان را از دست بدهیم.
صبوری هواداران همچنان باید ادامه داشته باشد هر چند اگر این نتایج همچنان ادامه دار باشد و بازی ها یا با تساوی یا شکست همچنان پیش برود یک جایی شاید حتی زودتر از پایان نیم فصل اول این صبرها لبریز شوند اما فعلا وقت هیچ کاری نیست و بهترین کار صبوری است و بس.

31 شهریور 1404

چهارمین بازی متوالی در حسرت برد واقعا مفهوم خوبی ندارد، اینکه حتی قادر نیستیم در زمین خودمان از عهده هر حریفی برآییم مشکل فراوان دارد.
پس از تساوی پرگل برابر ذوب آهن، دو شکست متوالی برابر استقلال خوزستان و الوصل کام مان را طوری تلخ کرد که در باورمان هرگز نمی گنجید.
این فصل می خواهیم بیشتر از فصل گذشته صبوری کنیم، بیشتر طاقت بیاوریم، بیشتر تحمل کنیم و با تصمیم های احساسی دوباره سرنوشت تلخ ناکامی های فصل گذشته تکرار نشود.
هر چند در این بازی مردیم و زنده شدیم تا توانستیم از شکست متوالی بگریزیم و این یک نوید خوبی است که استقلال نشان داده که می تواند بازی عقب افتاده را جبران کند. و شاید خوشبینانه ترین اتفاق ابتدای فصل این است که نه تنها استقلال بلکه دیگر مدعیان از جمله سپاهان و پرسپولیس امتیاز از دست می دهند و فاصله مان با صدر تنها ۳ امتیاز است و امکان جبران کردن دارد.
استقلال هنوز برای تیم آماده شدن کار دارد، قرار نیست پس از ۴ یا ۵ هفته همه چیز را دوباره خراب کنیم، آنانی که فصل گذشته را با نکونام و موسیمانه و بوژوویچ و جباری تجربه کرده اند حال خوب می دانند که نباید دوباره زود احساسی شد حتی اگر ۴ یا ۵ هفته امتیاز از دست بدهیم اتفاق خاصی نخواهد افتاد.

30 شهریور 1404

از بازی تیم محبوبمان در 40 دقیقه ابتدای بازی هرگز راضی نبودیم، تیمی که باز گل اول را از حریف خود دریافت می کند اما برنامه ای برای جبران گل خورده ندارد. بیش از 40 دقیقه بازی بدون اینکه استقلال بخواهد به فکر جبران نتیجه باشد گذشت و کم کم هواداران در حال ناامیدی از جبران نتیجه در همان نیمه اول مهیای سومین شکست متوالی تیم محبوبشان بودند که... .
وقت های اضافه انگار استقلال دگرگون شد، 7 دقیقه وقت اضافه انگار استقلال تیم دیگری شده بود، تیمی که پر بود از حملات خطرناک، پر بود از موقعیت های خطرناک و پر بود از ضربات 100% در چارچوب، انگار استقلال بوی گل داده بود.
بوی زیبای گل که هر لحظه نزدیک و نزدیک تر بود و استشمام آن روح را دلنشین می کرد که بالاخره در دقیقه 5+45 گل تساوی روی شوت زیبای آسانی به ثمر رسید.
استقلال نیمه اول به دو تایم (40 دقیقه اول) و (10 دقیقه) بعدی می توان تقسیم کرد، گل تساوی بیشتر به این دلیل برای هواداران خوشحال کننده بود که در طول 10 دقیقه تلاش مداوم و مستمر آبی پوشان مزد زحمات خود را به خوبی گرفتند و به نوعی مرز میان امید و ناامیدی انگار همان گل دقیقه 5+45 بود که به ثمر رسید.
حال نیمه دوم استقلال را باید باانگیزه تر از نیمه اول ببینیم، درست مثل 10 دقیقه پایانی نیمه اول، آنگاه می توانیم بهتر و زیباتر در مورد تیم محبوبمان بنویسیم و نظر بدهیم.

30 شهریور 1404

شکست سنگین هفته گذشته امان مان را برید، شکستی که بیش از یک شکست بود و ما را به تحقیر هم رساند، اما چه کنیم که اگر استقلال هستیم باید دوباره بلند شویم، هنوز لیگ ادامه دارد، هنوز آسیا ادامه دارد، هنوز جام حذفی را پیش رو داریم، شکست را نمی توان به این زودی ها فراموش کرد، نمی توان از یاد برد، اما می توان عزمی دوباره بست، می توان دیگر آن را تکرار نکرد، می توان دوباره خودمان را ثابت کنیم و بگوییم که آن بازی و آن نتیجه تنها و تنها یک حادثه بود، حادثه ای که شاید هر ده سال یکبار اتفاق می افتد و ما متاسفانه آن را رقم زده ایم اما دیگر تکرار نخواهد شد.
استقلال باید بلند شود، اگر هنوز در لیگ به دنبال رسیدن به جایگاه اصلی و واقعی خودش است، استقلال باید برخیزد اگر هنوز خود را در آسیا صاحب مقام و نام و نشانی می داند، استقلال باید بلند شود و ثابت کند که اتفاقی نیفتاده است و در پی جبران این شکست سنگین خاطره های شیرین متوالی بسازد و استارت این خاطره شیرین همین بازی امشب برابر پیکان است.
بهترین فرصت برای استارت بردهای سریالی مان، بهترین زمان برای نزدیک و نزدیک شدن به صدر، وقتی با یک برد می توان در بهترین حالت به صدر رسید و در بدترین حالت هم در رده سوم جدول ایستاد، پس نباید این فرصت را از دست داد، از دست دادن چنین فرصتی تنها و تنها یک معنی بیشتر نخواهد داشت و آن این است که استقلالی ها از شکست سنگین آسیایی شان هنوز درس نگرفته اند، هنوز در باد آن شکست خوابیده اند و میلی برای فرار از آن ندارند.
استقلال باید امشب خودش را نشان دهد و ثابت کند که دوباره بلند شده است و می خواهد نامش را پرآوازه کند، باید ثابت کند که برای رسیدن به صدر تعارف دیگر رقیبان را رد نمی کند و این به آن معناست که استقلال و تیم برتر به دنبال استفاده از فرصت هاست و این اولین و بهترین فرصت است... استقلال بلند شو.. .

30 شهریور 1404

سکوت تان پس از 72 ساعت بخاطر اینکه خودتان هم مبهوت چنین نتیجه ای بودید شاید کمی منطقی باشد، اما تنها کمی.. پس از 72 ساعت انتظار این را داریم که این سکوت را با یک عذرخواهی دسته جمعی بشکنید و تعهد بدهید که با جان و دل برای نام و پیراهنی که پوشیده اید تلاش خواهید کرد و جز نتیجه برد به هیچ نتیجه دیگری نه فکر کنید و نه آن را عملیاتی سازید.
نتیجه ساده ای نبود که بدست آمد، هم اعتبار نام استقلال را خدشه دار کردید و هم قلب و ذهن و دنیای میلیون ها هواداری که با هزار امید تیمش را راهی آسیا کرده است را در هم کوبیدید... هر چند با عذرخواهی هم نمی توانیم شما را ببخشیم اما لااقل اینقدر مرد باشید و تحمل شنیدن هر اعتراض و هر انتقاد و هر ... از سوی هواداران آبی داشته باشید و از بازی بعدی خودتان را ثابت کنید تا بتوانیم باور کنیم که آن شکست سنگین تنها یک حادثه بوده است و دیگر تکرار نخواهد شد والا اوضاع خوبی پیش رو نخواهد بود... .

29 شهریور 1404

هنوز اتفاق تازه ای نیفتاده است که بخواهیم به این زودی ها اتفاق تلخ چند روز پیش را به باد فراموشی بسپاریم، هنوز از تیم مان ناراحتیم، از تک تک بازیکنان مان دلگیر و عصبی هستیم، از کادرفنی که نتوانست در تمامی دقایق جلوی خوردن گل های بیشتر را بگیرد و حتی تا دقیقه 1+90 هم از حریف گل هفتم را دریافت کرد ناراحتیم.
این ناراحتی هم با یک عذرخواهی خشک و خالی هم رفع نمی شود، هوادار استقلال حتی با عذرخواهی دسته جمعی هم ناراحتی اش کم نمی شود، اما این به آن معنا نیست که بخواهیم استقلال مان (بله درست بخوانید، استقلال محبوبمان، نه بازیکنان کم کار و کوتاه کار) برای بازی بعدی تنها بگذاریم و با آن قهر کنیم.
هوادار واقعی استقلال تیمش را هرگز تنها نمی گذارد، اما تنها تیمش را حمایت می کند، نام استقلال را فریاد می زند و کاری به اسامی بازیکنانش ندارد، تا زمانی که بازیکنان بدانند که درون چه تیمی و پیراهن چه تیمی را بر تن کرده اند و روی دور برد و صدرنشینی بیفتند، آنگاه است که هوادار آبی هم ناراحتی اش کم کم تبدیل به آرامش و سپس خوشحالی می شود والا هوادار استقلال نباید نه اهل قهر کردن باشد و نه اهل رها کردن.
استقلال روزهای تلخ اش بیشتر از روزهای شیرینی اش بوده است این را خوب می دانیم، اما چه کنیم که تیم مان را دوست داریم، چه کنیم که استقلال مان را عاشق هستیم، اما سر جای خود و به موقع خود انتقاد می کنیم، اعتراض می کنیم اما رهایش نمی کنیم، تنهایش نمی گذاریم چون رسم هواداری را خوب یاد گرفته ایم، هوادار یک روز و دو روز و یک ماه و دو ماه و یکسال و دو سال این تیم نیستیم، ما رسم هواداری مان را خوب به جا می آوریم و آنان باید رسم تیم داری و کسب برد و موفقیت و رسیدن به قهرمانی را باید یاد بگیرند و انجام بدهند.

29 شهریور 1404

آیا با چنین شکستی عذرخواهی آن را توجیه خواهد کرد؟ آن هم یک عذرخواهی خشک و خالی که اگر آن هم انجام نمی شد شاید بهتر بود.
کسی از هیچ بازیکن و کادرفنی در بازگشت به ایران انتظار مصاحبه نداشت.. اصلا توی این جو ناراحت کننده و سنگین مگر می شود صحبت کرد؟ مگر باید پای درددل بازیکن نشست؟ اصلا باید بازیکن هر چه دل تنگش بود بگوید که خودش را از بیشتر تقصیرها تبرئه کند؟
پر واضح است در چنین شکستی اول کادرفنی و سپس بازیکنان بسیار مقصر هستند و هیچ کدامشان نخواهند توانست از تقصیر چنین شکستی فرار کنند.
اما اخراج یا جریمه یا هر تنبیه دیگری آن هم در این برهه زمانی که تازه سه هفته از لیگ و یک هفته آسیایی سپری شده شاید پسندیده و مناسب نباشد.
استقلال را باید در بازی های آینده همچنان دید و دنبال کرد، دیگر شکست پذیرفتنی نیست، دیگر چنین نتایجی هرگز نباید تکرار شود.
عذرخواهی اگر تکرار شوند دیگر پذیرفتنی نیست و از جایگاه واقعی و محترم خود خواهد افتاد.
هوادار حق دارد ناراحت و عصبانی باشد، حق دارد هر اعتراض و انتقادی کند چون چنین نتیجه ای حتی از سوی دشمن هم باورکردنی نبود چه برسد به هوادار.
به استقلال یک فرصت دیگر می دهیم تا از بازی بعدی به خودش بیاید والا انتقادها و اعتراض ها از جانب هواداران آبی دیگر تمامی نخواهند داشت.

28 شهریور 1404

عصر روز پس از بازی است و هنوز از سردرد نتوانستم به هوش باشم، هنوز تمام اتفاقات بازی لحظه به لحظه آن و تک تک گل های خورده و گل هایی که از روی شانس به ثمر نرسیدند تا این بازی با یک شکست سنگین و دو رقمی به پایان برسد مثل یک فیلم ترسناک و طولانی از پیش چشمانم در حال عبور کردن است.
شاید تا قبل از دقیقه 12 که در همان ابتدای بازی که هنوز گرم آن نشده بودیم دو گل دریافت کردیم و بهت زده بودیم می توانستیم با همان نتیجه شکست را باور کنیم و بپذیریم اما گل های بعدی و همین طور سراسیمگی و آشفتگی که در تمام 11 بازیکن درون زمین دیده شد و هرگز هم تمامی نداشت و اگر بازی تنها 10 دقیقه دیگر ادامه پیدا می کرد و به دقیقه 100 و بیشتر می رسید حتی توقع شاهد بودن گل های هشتم و نهم و... را هم می داشتیم اینگونه تحقیر شدن را هرگز نمی پذیریم!
اینجا نه عذرخواهی سرمربی و نه عذرخواهی مدیریت و نه عذرخواهی تک تک بازیکنان را نمی توانیم بپذیریم اما از طرفی با توجه به تجربه تلخ فصل گذشته دست مان برای اخراج و اعتراض بیشتر هم بسته است، از اتفاقات فصل گذشته درس عبرت گرفته ایم و نمی خواهیم تلخی هایش با تصمیمات اشتباه دوباره در این فصل تکرار شود.
تنها و تنها برد در بازی های آینده می توانم تنها کمی التیام زخم کاری و بزرگی که دیشب بر پیکر سرتاسر پرشور هوادار استقلال وارد آمده است باشد، هواداران آبی در صورتی می توانند عذرخواهی مدیریت و کادرفنی و سپس بازیکنان را بپذیرند که این تیم دیگر به این سادگی ها شکست نخورد چه برسد به تحقیر.

✍️ محمود فخرالحاج

27 شهریور 1404

نمی دانیم چه بنویسیم؟ چه بگوییم؟ چه انتقادی کنیم؟ فریادهای مان را سر چه کسی خالی کنیم؟ ترسناک ترین و کابوس وارترین شب زندگی مان را چطور به صبح رساندیم خدا می داند؟ با چه سر دردی بی خوابی تا صبح گذراندیم خدا می داند؟ کاش استقلال تنها شکست می خورد اما تحقیر نمی شد، کاش تنها سهم هوادار اشک بود و زود تمام می شد اما به ناله نمی رسید، به سردرد نمی رسید، به قلب درد نمی رسید...
این شب تنها یک شب ساده نبود، یک شب طولانی که انگار نمی خواست تمام شود، از آن بازی که هر دقیقه اش به اندازه یکساعت برایمان طولانی شد و یک ۹۰ دقیقه تبدیل به چندین و چند ساعت شد، انگار طولانی ترین بازی تاریخ تیم محبوبمان بود و نتیجه اش تنها تحقیر بود...
صبح که شد، باور نمی کردم که این شب تمام شده است، شبی که هرگز فراموش نمی شود...

✍️ محمود فخرالحاج

27 شهریور 1404

باور اینکه ساپینتو هم در کنفرانس قبل از بازی گفته بود که از بازی دوم بهتر می شویم اما برای بازی فردا به میدان می رویم و می جنگیم و پیش بینی اش در همان نیمه اول به شکل ترسناکی محقق شد برایمان سخت است... اصلا باور کردنی نیست، استقلال حتی در بدترین شکل ممکن خود هم حق شکست خوردن آن هم با چنین نتیجه سنگینی آن هم تنها در یک نیمه را ندارد... آقای ساپینتو، در اولین بازی که افتخار نشستن روی نیمکت تیمتان را پیدا کردید اینطور هواداران آبی را شگفت زده و بهت زده کردید واقعا ممنونیم! تنها می توانیم نیمچه امیدی داشته باشیم که نیمه دوم حداقل بازی را به تساوی سه بر سه برسانیم و بردن در این بازی ..... (نمی دانیم چه بگوییم؟!!!)

✍️ محمود فخرالحاج

26 شهریور 1404

به تابلوی بازی که نگاهی انداخته می شود، نتیجه باور کردنی نیست، استقلال در یک نیمه سه گل از تیم اماراتی دریافت کرده باشد؟ بعید است! آخر مگر ممکن است، تیمی که با هزار امید و آرزو هر چند دیر به قول معروف کهکشانی بسته شده است، در اولین بازی آسیایی در یک نیمه از حریف خود سه گل دریافت کرده باشد؟! درست است باورکردنی نیست.
هر چند در دقایق پایانی نیمه اول یک گل از سه گل خورده جبران شد و با اختلاف دو گل به رختکن رفتیم اما همچنان از این استقلال حتی در بدترین شرایط و شکل ممکن هم چنین نتیجه ای هرگز قابل پذیرش و باور نیست.
استقلال یک نیمه دیگر فرصت دارد تا حداقل بازی را به تساوی بکشاند و اگر توانست از حریف جلو بزند که چه بهتر و بازی را با برد پشت سر بگذارد والا شکست در اولین بازی آسیایی حتی از استقلال ناهماهنگ و آشفته هم قابل قبول نیست.
استقلال یک نیمه دیگر فرصت دارد تا از دومین شکست متوالی خود فرار کند والا باید بپذیرد که در همین ابتدای کار انتقادهای فراوانی متوجه اش خواهد شد.

✍️ محمود فخرالحاج

26 شهریور 1404

هر چند هنوز در لیگ تنها سه بازی انجام داده ایم و قرار است بازی های آسیایی خودمان را از امشب استارت بزنیم، اما عیار استقلال مدل آسیایی از امشب سنجیده خواهد شد، تیمی که با 8 بازیکن خارجی یک عیار سنگینی بدست آورده است حال در مرحله عمل و در زمین مسابقه تصمیم دارد که خودش را نشان دهد، آنگاه بهتر می توان در مورد تیمی که دیر بسته شده است اما عنوان کهکشانی به آن داده شده است نظر داد.
هر چند ساپینتو در کنفرانس قبل از بازی تیمش را از هفته دوم لیگ قهرمانان بیشتر ارزیابی می کند و هفته اول را استارتی برای شناخت آسیایی بازیکنان تیمش می داند اما این به آن صورت نیست که بخواهیم به این سادگی از هفته اول و بازی برابر الوصل این لیگ را دست کم بگیریم و بخواهیم همچون لیگ به تیمی که وارد آسیا شده است و حتی تک بازی اش هم ارزشمند است و باید در آن نتیجه بگیرد فرصت بدهیم.
عیار استقلال از همین هفته اول شناخته می شود و برایش معیار سنجش قرار داده می شود، در گروهی که امید اول صعود در آن تنها و تنها استقلال است پس تنها برد و کسب هر سه امتیاز هفته اول مشت محکمی می تواند باشد برای تمامی حریفان که اعتبار این تیم را بشناسند و به آن احترام بگذارند.

✍️ محمود فخرالحاج

26 شهریور 1404

حضور در آسیا حتی اگر در لیگ قهرمانان آسیا 2 هم باشد برای استقلال افتخار است، در فصلی که قرمزها از دیدن رنگ آسیا محروم مانده اند، حضور آبی پوشان در آسیا با قهرمانی در جام حذفی یک رنگ و بوی دیگری گرفته است.
استقلال در تلخ ترین فصل لیگ برتری خود توانست در جام حذفی به قهرمانی برسد و حضورش در آسیا را قطعی کند اما از آن سمت قرمزهای پرادعا حتی از نایب قهرمانی در لیگ هم بازماندند تا استقلال بهترین هدیه را به هوادارانش داده باشد.
درست 24 ساعت تا شروع اولین بازی آسیایی استقلال محبوبمان برابر الوصل در امارات زمان باقی است، حضور ساپینتو روی نیمکت پس از ماه ها انتظار و از سویی دیگر هماهنگی بیشتر بازیکنان خارجی تیم با کل مجموعه و سپس رونمایی از پیراهن جدید و آسیایی استقلال سه پیغام زیبا و دلنشین و دلگرم کننده برای هواداران آبی برای بازی فردا شب خواهند بود.
استقلال فردا شب پرقدرت به آسیا سلام خواهد داد و منتظر یک پاسخ محکم از آسیا است تا یک خوشامدگویی زیبا و در خور شأن نام استقلال داشته باشد.

✍️ محمود فخرالحاج

26 شهریور 1404

هر چند هنوز چند هفته دیگر تا پایان محرومیت ساپینتو در لیگ باقی مانده است، اما با حضور آبی پوشان در لیگ قهرمانان آسیا 2، این محرومیت دیگر شامل بازیهای بین المللی برای استقلال و سرمربی اش نمی شود و از این نظر خیال آبی پوشان برای پایان این دوری اجباری حداقل در آسیا راحت خواهد شد.
به وضوح می توان یکی از نقاط قوت استقلالی ها را حضور سرمربی اش روی نیمکت و لب خط عنوان کرد، حال ساپینتو پس از سه فصل دوری از استقلال با بازگشت دوباره اش روی نیمکت می تواند خاطرات شیرین بازی های هجومی اولین فصل حضورش را دوباره در ذهن ها زنده کند با این تفاوت که این بار تصمیم دارد که استقلال را به جام برساند.
ساپینتو هم با یک تجربه بالاتر نسبت به اولین حضورش در استقلال حال می خواهد با استقلال نتایج بهتری را کسب کند تا بیشتر از پیش در قلب هواداران آبی نفوذ کند.

✍️ محمود فخرالحاج

25 شهریور 1404