پوژوویچ به هدف خود برای رسیدن به نیمکت استقلال رسید آن هم چه رسیدنی.
۷ بازی، سه تساوی و چهار شکست، با برد غریبه و بیگانه.. با همین فرمان جلو رفتن پر واضح است که در پنج هفته باقیمانده باید منتظر ته جدولی شدن استقلال و سقوط تلخ این تیم به دسته یک باشیم.
لطفا آقای پوژوویچ احترام خودتان را نگه دارید و تا بیشتر از این مورد بی احترامی قرار نگرفتید عطای حضورتان را به لقایش ببخشید و بروید.
بی رودرواسی به آرزوی خود رسیدید و برای ۷ بازی در لیگ و آسیا روی نیمکت بزرگ استقلال نشستید و خوب داغی و سنگینی و پر فشار بودن این نیمکت و انتظارات بحق هواداران آبی را دیدید.
وقتی در همین ۷ هفته حتی یک برد بدست نیاوردید پس تفاوتی با مربیان گذشته نداشتید، اگر می خواهید پایان کار نتیجه نهایی استقلال بنامتان زده نشود و مقصر ته جدولی شدن استقلال نشوید همین امروز از نیمکت استقلال خداحافظی کنید.
لااقل مطمئن هستیم اوضاع آبی پوشان بدون سرمربی بهتر از امروز خواهد بود آنگاه شاید با مربی موقت در پنج هفته باقیمانده تا پایان فصل و تک بازی حذفی بهتر نتیجه بگیریم و اوضاع بهتر شود، هیچ بعید نیست، باز هم به امتحانش می ارزد.

21 فروردین 1404

استقلال حتی اگر امشب پوژوویچ را هم از دست بدهد هیچ اتفاق عجیبی نیفتاده است، استقلال وقتی با نکونام دلچسب نبود و نتیجه نگرفت با مربی موقت نفس راحتی کشید برد بدست آورد اما باز سرمربی خارجی آورد و دوباره برگشت به دوره ناکامی ها، آنقدر نتیجه نگرفت که به آقای مساوی ها معروف شد تا خودش گذاشت و رفت، دوباره برگشتیم به مربی موقت یکی دو برد بدست آوردیم و نفسی آرام کشیدیم تا یک روز قبل دربی باز سرمربی خارجی حال تیم مان را بد کرد.
شکست در دربی و ۷ بازی ناکامی و در حسرت برد برای همه ما ثابت کرد این تیم، این استقلال سرمربی نمی خواهد، این تیم بدون سرمربی و با مربی موقت بهتر نتیجه می گرفت اما... .
ای کاش این فصل همین امروز تمام شود والا در صورت ادامه این ناکامی ها و تساوی و شکست ها سقوط مان به انتهای جدول و... حتمی و قطعی است والسلام.

21 فروردین 1404

باور می کنید نوشتن مان نمی آید، دیگر حوصله نوشتن هم نداریم، این ۶ هفته پایانی انگار برایمان تمام شده است، استقلال هم انگار نه انگار بازی دارد، باید بازی کند، باید برای نام استقلال بازی کند، باید برای هوادار بازی کند.
نه برای این استقلال دیگر هیچ چیز مهم نیست، وقتی اینطور مهم نباشد و دلسردانه بازی می کند و برایش نه برد نه باخت نه مساوی مهم نباشد پس این هوادار نگون بخت چه بگوید.
استقلال به معنای واقعی دیگر بدتر از بد شده است و برایش دوازدهمی با سیزدهمی یا چهاردهمی هیچ تفاوتی نمی کند و این بدترین احساس یک دنیاست.

21 فروردین 1404

نظری جویباری و صحبت هایش هم درست شبیه آن شخصی شده است که وقتی حرف از اعتماد و اطمینان و وعده و وعید می زند باید از بعد آن ترسید.. هرگاه صحبت از اعتماد و اطمینان کردن به مدیران به میان آمده پس از مدتی درست برعکس همه آن صحبت ها اتفاق افتاده است و نیاز هم به مثال زدن نیست که آنچه عیان است چه حاجت به بیان است.
صحبت های نظری جویباری بی شباهت با صحبت های سمیعی و قبل آن خطیر و کریمی و فتح الله زاده و....و... همین طور بگیر تا یک دهه گذشته که ماحصل تمامی این صحبت ها و وعده ها و وعیدها و اطمینان خاطر دادن ها به هواداران تنها یک قهرمانی لیگ و یک قهرمانی جام حذفی بوده است و بس.
حال از نظری جویباری می پرسیم.. شما بگویید هوادار آبی با این رزومه و این کارنامه یک دهه گذشته تمامی مدیران باشگاه می توانند دوباره به این اطمینان ها و اعتمادها و وعده ها و وعیدها دل خوش کنند؟ مطمئنا می توان گفت خیر.
پس لطف کنید و به جای صحبت کردن های گاه و بیگاه که در این چند وقت اخیر متوالی و پشت سر هم شده اند آن کاری که لازم است انجام دهید، فعلا که در طول مدیریت جنابعالی هوادار آبی هیچ تغییر قابل ملاحظه و آرام بخشی و اطمینان آوری را ندیده و تجربه نکرده است.
پس اگر واقعا می خواهید که با پایان این فصل برای فصل آینده کاری کارستان کنید به جای صحبت کردن عمل کنید و وقتی عمل کردید هوادار آبی با عملکردتان شما را قضاوت خواهد کرد نه با میزان صحبت هایتان که تکرار مکررات تمام گفته ها و مصاحبه های تمامی مدیران گذشته استقلال بوده است.

21 فروردین 1404

📝 هوادار استقلال تنها در انتظار پایان این فصل کابوس وار است.. وقتی تیمش را هفته به هفته یک یا چند پله پایین تر در حال سقوط می بیند تنها و تنها آرزو می کند که این لیگ هر چه زودتر به پایان برسد تا بیشتر از این با اعصاب و روانش بازی نشود. با این شیوه بازی و نتایج عجیب مطمئنا امیدی به صعود به نیمه نهایی و فینال جام حذفی ندارد. تیمی که نتواند در لیگ بیش از چهار پنج هفته به یک برد برسدچطور ممکن است در بازی تک حذفی بتواند پیکان را شکست بدهد؟ هر چند در فوتبال هیچ چیز عجیب و بعید نیست اما از این استقلال با این شیوه بازی و نتایج هم عجیب است و هم بعید الا اینکه معجزه ای رخ دهد که آن هم برای یک بازی هیچ فایده ای ندارد و دردی هم دوا نخواهد شد.

19 فروردین 1404

شش بازی تا پایان فصل کابوس وار باقی مانده است و آبی پوشان برای اینکه خیالشان حداقل از سقوط آسوده باشد نیاز مبرم به ۹ امتیاز دارند.
پوژوویچ هم در ۶ بازی که تاکنون هدایت آبی ها را برعهده داشته ۳ تساوی و ۳ شکست بدست آورده و همچنان در حسرت اولین برد خود با استقلالیها به سر می‌برد.
تنها کسب ۳ امتیاز از ۱۸ امتیاز ۶ بازی گذشته زنگ خطر را با صدای گوش خراشی به سمع پوژوویچ رسانده است.
مردی که تا پایان فصل با استقلالیها قرارداد دارد اما با کسب نتایج دور از انتظار حتی ضعیف تر از نتایج موسیمانه و بختیاری زاده به احتمال بسیار زیاد در صورت کسب دو سه نتیجه بد و افتضاح خیلی زودتر از پایان فصل نیمکت آبی ها را از دست خواهد داد، آنگاه باشگاه استقلال برای دو سه بازی پایان فصل دوباره با مربی موقت به کار خود ادامه خواهند داد.
اگر پوژوویچ بتواند در دو بازی آینده نتایج قابل قبولی بگیرد و حریفان را شکست بدهد پس تا پایان فصل امیدوار به بقا خواهد بود.
حال باید نشست و منتظر ماند تا استقلالیها در این ۶ بازی پیش رو چه کار شاقی را انجام خواهند داد و استقلال در پایان فصل بین رده های دهم تا سیزدهم در رفت و آمد باشد.

18 فروردین 1404

یک شکست دیگر و سقوط دو پله ای و نزدیک و نزدیک تر شدن به جایگاه سقوط... به همین خاطر است که می گوییم که کاش هر چه زودتر این فصل به پایان برسد، شاید با پایان یافتن این فصل، لااقل کابوس های مان کم شود، (خواستیم بنویسیم تمام شود) دیدیم که با پایان فصل قرار نیست کابوس ها تمام شوند و تنها از فصلی به فصل بعد منتقل می شوند، اما لااقل شاید این کابوس ها کمتر شوند.
استقلال و رده دوازدهمی آن هم با تفاضل (4-) در ذهن هیچ هوادار و نه حتی فوتبالدوستی نمی گنجد، استقلالی که از ابتدای فصل خودش را برای جبران از دست رفتن قهرمانی در چند هفته پایانی فصل گذشته آماده کرده بود به یکباره باید به چه حال و روزی می افتاد که هر هفته بدتر از هفته گذشته خود شد تا اینکه امروز و درست در 6 هفته مانده به پایان فصل باید آرزوی تمام شدن این فصل را در همین یکی دو هفته آینده داشته باشیم چه برسد به شش هفته آینده؟!
دیگر حتی شعار استقلال همیشه استقلال است مثل شعار شیر همیشه شیر است حتی اگر پیر شود لااقل در مورد استقلال جواب نمی دهد، این استقلال از آن همه ابهت و تاریخچه خود تنها و تنها یک نام را یدک می کشد و یدک کشیدن این نام هم به مرور در حال زیر سؤال رفتن است، به همین خاطر همچنان آرزو داریم که این فصل تمام شود والا مشخص نیست که در شش هفته آینده استقلال چند پله دیگر قرار است پایین بیاید و حتی در یک قدمی سقوط جان سالم به در ببرد؟!

18 فروردین 1404

چه فایده... دیگه نباید حسرت گذشته را خورد، ای کاش می شد از این حسرت ها یک درس گرفت، از این حسرت ها یک آینه عبرت ساخت، اما تنها ما از این حسرت ها توانسته ایم کپی برداری کنیم و همین طور بین فصل های بعدی گسترش اش دهیم، از این حیف ها و صد حیف ها کم نداشتیم، از فصلی که استراماچونی رفت، از فصلی که شفر را در دو هفته پایانی خودمان کنارش زدیم، از فصلی که ساپینتو بود و با محرومیت بلند مدتش او را هم کنار زدیم و تا امروز که برای نکونام حتی به اندازه یک نیم فصل (تا نیم فصل اول) صبر نکردیم، و باز می گوییم که اگر به ابتدای فصل برمی گشتیم شاید هیچ کدام از این اتفاقاتی را که خودمان مطالبه گر آنها بودیم را دیگر مطالبه نمی کردیم... و باز حسرت و باز افسوس و تکرار دوباره تمام اتفاقات..

17 فروردین 1404

با اینکه هنوز شش بازی تا پایان این فصل کابوس وار و بد یمن هنوز زمان باقی است اما دیگر برای استقلال این فصل هیچ هدفی ندارد، نه بالای جدول و نه انتهای جدول و سقوط... استقلال از شروع نیم فصل دوم هرگز از جایگاه نهمی و دهمی خود نه بالا رفته است و نه پایین تر و انگار با این جایگاه برای یک نیم فصل قرارداد امضاء کرده است.
هنوز هواداران آبی در شوک آمدن پوژوویچ هستند، همان طور که از آمدن سرمربی آفریقایی شوک زده بودند، یک مجموع اشتباهات پشت سر هم باعث ایجاد این همه مشکل و غلط ها و در پایان یک نتیجه بد شده است که البته هیچ کدام از مسئولان و مدیران باشگاه هم به این موضوع اعتراف نمی کنند.
شاید اگر به ابتدای فصل برگردیم و به پایان فصل هم علم و آگاهی داشتیم هرگز موافق برکناری جواد نکونام نمی شدیم، شاید با جواد نکونام نتایج مان بهتر از امروز می شد و جایگاه مان در جدول حداقل نهمی نبود، شاید به ابتدای فصل برگردیم حداقل به جانشینی سهراب بختیاری زاده خرده وارد نمی کردیم و می گذاشتیم تا کارش را ادامه دهد.
اما یک مشت اشتباهات پشت سر هم و انتخاب های اشتباه باعث شد تا استقلال بدترین فصل تاریخ خود را سپری کند، شاید عده ای فصل 86-87 را بدترین فصل بدانند، فصلی که با ناصر حجازی شروع شد، به هفته دهم نرسیده با فیروز کریمی ادامه داده شد، به هفته آخر نرسیده نیمکت استقلال بدون سرمربی ماند و رده سیزدهم جدول سهم استقلالی ها شد.
اما اگر بیشتر به تغییرات و اوضاع و احوال این فصل استقلال دقت کنیم، پر واضح است که این فصل از نظر نتیجه و از نظر تعداد تغییرات اوضاعی به مراتب سخت تر و وخیم تر از فصل 87-86 را سپری کردیم، استقلال این فصل تنها شش برد داشته است، با تغییر چهار سرمربی، با تغییر دو مدیر...
شاید اگر به ابتدای فصل برمی گشتیم خواهان این همه تغییر نمی شدیم... برخی تغییراتی که خود ما مطالبه کردیم و برخی تغییرات دیگر که بر ما و تیم مان تحمیل شد و این سرنوشت این فصل ماست...

17 فروردین 1404

📝 هوادار استقلال دیگر از دیدن تیمش کلافه شده است، به سطوح آمده است، دیگر نه نای فریاد زدن دارد، نه نای اعتراض و نه گلایه و نه هیچ چیز دیگری. این فصل طوری برای هوادار آبی سپری شد که به اندازه ده فصل رنج و عذاب و سختی را به چشم دید و با تمام وجودش تجربه کرد.
حال تنها از خدا یک درخواست دارد و آن این است که کاش این فصل همین امروز به پایان برسد، این هوادار دیگر تحمل ۶ هفته باقیمانده را ندارد، باور کنید که ندارد.

17 فروردین 1404

استقلال بازهم باخت، این بار به تراکتور در تبریز ....
استقلالیها همچنان در حسرت برد به سر می برند، پس از رفتن موسیمانه به خیال اینکه اوضاع بهتر از قبل خواهد شد استقلال در به در دنبال سرمربی جدید گشت اما به سرمربی مستعفی استقلال خوزستان رسید.
پس از آمدن بوژوویچ استقلال دیگر رنگ برد به خود ندید، اوضاع آشکارا بدتر و اسفناک تر از دوران موسیمانه شده است.
لااقل موسیمانه در پس تساوی های طولانی و دنباله دارش چند برد معجزه آسا بدست می آورد، اما اوضاع استقلال در شش بازی که بوژوویچ روی نیمکت نشسته، بدتر از گذشته شده که بهتر نشده است.
استقلالیها انگار طولانی ترین فصل تمام دوران خود را تجربه می کنند، فصلی که بیشترین تغییرات در تمامی ارکان و قسمت های باشگاه و تیم به جای اینکه اوضاع را بهتر کند، بد و بدتر کرد به طوری که یک لحظه هوادار استقلال پیش خود می گوید پس این فصل انگار تصمیمی بر تمام شدن ندارد؟
استقلال همچنان می بازد حتی بدتر از تساوی های دنباله دار موسیمانه، با بوژوویچ به تیمی در حسرت برد تبدیل شده است. در مورد استقلال این فصل دیگر بیش از این نمی توان نوشت که استقلالی‌ها تنها آرزوی پایان این فصل را دارند و بس... .

16 فروردین 1404

شش بازی است روی نیمکت نشسته دریغ از یک برد، دریغ از یک نتیجه مثبت، دریغ از یک بازی امیدوار کننده، استقلال از رده نهم که بالاتر نرفته هیچ، با شکست ها و تساوی های دنباله دارش به رده دهم هم سقوط کرده است.
از همان ابتدا هم مشخص بود که مربی ناکارآمد و به درد نخور استقلال خوزستان به درد استقلال تهران هم نمی خورد.
در معادله پوژوویچ و استقلال این پوژوویچ بود که به آرزوی خود رسید و سودش را برد، توانست با هیچ پشتوانه و کارنامه مورد قبولی به نیمکت بزرگ استقلال برسد و در نگاه ها مورد توجه قرار بگیرد، مبلغ قراردادش را تمام و کمال بگیرد و در پایان فصل با خیالی راحت از استقلال جدا شود اما استقلالی در فصلی که چهار سرمربی را پشت سر هم روی نیمکت خود تغییر داد بازنده اصلی بود.
آقای پوژوویچ شما برای نیمکت استقلال خوزستان هم کوچک بوده و ناکارآمد چه برسد که به نیمکت استقلال برسی، البته تقصیر شما نیست که امروز در این جایگاه هستی مقصر اصلی کسانی هستند که برای سیاه کردن روزگار استقلال شما را به این تیم پیشنهاد دادند و آنانی که شما را پذیرفتند است.
شما کمترین تقصیر را در آمدن به استقلال داشتید.
یک سرمربی که بسیار پایین تر از موسیمانه و حتی بختیاری زاده بود.

16 فروردین 1404

ببخشید که حرفی برای گفتن نداریم، استقلال مان همچنان نمی برد، همچنان می بازد یا گاهی مساوی می کند.. هر چقدر در زمان موسیمانه به تیم تساوی ها مشهور شده بودیم حال با پوژوویچ به تیم در حسرت برد و تیم ناکامی های دنباله دار تغییر نام داده است.
واقعا خسته شدیم، دیگر حوصله نوشتن نداریم، نه حوصله توجیه نتایج و نه حوصله شلاق زدن به این تیم با زبان نوشتن داریم، فقط از خدا می خواهیم این فصل دیگر تمام شود، چقدر تساوی، چقدر شکست، چقدر مضحکه خاص و عام شدن، دیگر حرفی برای گفتن نداریم.
پس به ما بابت ننوشتن ایراد نگیرید، این تیم دیگر حتی جایی برای حمایت هم باقی نگذاشته است.

15 فروردین 1404

اگر انتقادی می کنیم، اگر از اوضاع همچنان ناراحت هستیم، هیچ منافاتی با دوست داشتن مان نسبت به تیم محبوبمان استقلال ندارد.
ما استقلال را دوست داریم حتی اگر در پایان فصل خدای ناکرده به دسته پایین تر سقوط کند، ما به این سادگی ها و حتی سخت تر از این اوضاع هم استقلال مان را نه تنها می گذاریم و نه رهایش می کنیم.. اما حق انتقاد داریم، حق اشک ریختن داریم، حق شکسته شدن دلمان را داریم اما ما با این شکسته شدن کم نمی آوریم بلکه قوی تر و محکم تر می شویم اما از طرفی هم واقعا دوست داریم این فصل های طولانی مدت و ادامه دار ناکامی هایمان تمام شود...
آیا این حق را نداریم؟!

10 فروردین 1404

تیم مان را، استقلال مان را، همچنان دوست داریم حتی در این فصلی که سهم مان تنها و تنها کابوس و ناراحتی و تلخی بوده است، حتی در فصلی که افسوس و حسرت رسیدن به صدر جدول برایمان مثل یک آرزو بود، در فصلی که انگار برایمان از انتهای جدول آغاز شد تا این هفته که به رده نهم جدول رسیده ایم.
استقلال مان را همچنان دوست داریم، برایمان هر بازی نوید یک برد دارد حتی اگر در پایان بازی باید به تساوی ها و شکست ها مجبور شویم.
هوادار هستیم و استقلال مان را همه جوره دوست داریم و هواخواه روزها و هفته ها و ماه ها و فصل های ناکامی اش هستیم و تنهایش نمی گذاریم اما همه اینها به این معنی نیست که سکوت کنیم، چشم پوشی کنیم و چشم بسته جلو برویم.
اسم مان هوادار است، تعریف می کنیم، تشویق می کنیم، انتقاد می کنیم، اعتراض و گلایه می کنیم اما همه چیز در جا و مکان خود.
اینجا ما در کانال آبی پوشان هوادار و طرفدار یک روزه و دو روزه و یکماهه و یکساله استقلال نیستیم، بلکه نزدیک به سه دهه است که هوادار آبی هستیم و آنقدر سرد و گرم چشیده هستیم که بدانیم چه حرفی را در کجا و چه زمانی بزنیم، پس ما نقد مصلحانه می کنیم.

10 فروردین 1404