پس از دو فصل غیبت اجباری از آسیا باز اینبار قرار است به آسیا سلام بدهیم، باز قرار است رنگ آسیایی بگیریم و باز قرار است یک آسیا و سپس جهان تیم ما را به نظاره بنشینند.

از شور و شوق و ذوق آسیایی شدن اگر بگذریم، نباید فراموش کنیم که اینبار دیگر لیگ قهرمانان آسیا که به لیگ نخبگان تغییر نام و شکل یافته دیگر مثل سابق نیست نه مثل یک دهه پیش و نه مثل قبل تر از آن.

هر چقدر تیم های آسیایی بویژه تیم های غرب آسیا از عربستان و امارات گرفته تا قطر و ازبکستان و... با معجزه پول توانسته اند قدرتمندتر و ترسناک تر شوند از این طرف این استقلال هرگز نتوانسته حتی در حد نام و شان خود قدرتمند شود.

اولین بازی آسیایی مان ۳ روز دیگر در تهران و برابر تیم الغرافه قطر خواهد بود، تیمی که شاید تا یکی دو دهه پیش خوب برابر تیم های ایرانی شکست می خورد و تسلیم می شد اما اینبار دیگر الغرافه آن تیم دو دهه پیش نیست.

تیمی که به نقل از برخی سایت ها دست کمی از الهلال و دیگر تیم های بزرگ آسیایی ندارد خوب می تواند یک تیم و حریف ترسناکی برای استقلال باشد.

استقلالی که علاوه بر اینکه در دو هفته گذشته وارد حاشیه و جنگ داخلی شده بود از طرفی دیگر به دلیل غیبت دو فصل گذشته در آسیا از جو این مسابقات دور بوده است و این یک خطر بزرگ برای آن و یک دلخوشی خوب برای الغرافه خواهد بود.

از تیم محبوبمان می خواهیم همان استقلال دوست داشتنی گذشته باشد، تیمی که شاید حتی نیمی از بودجه حریفان آسیایی اش را هم نداشته باشد اما نیم دیگرش تعصب و عشق به پیراهن و نام را داراست و می خواهد علاوه بر مسائل فنی از این ابزار هم به سود خود استفاده ببرد تا اولین نتیجه درخشان و برد آسیایی اش را در تهران جشن بگیرد.

26 شهریور 1403