🔹به واقع روزی پوشیدن پیراهن آبی استقلال برای بسیاری آرزو بود، رسیدن به پیراهن آبی استقلال برای بسیاری دست نیافتنی بود، حتی حاضر بودند که برای تصاحب آن از جیب خود هم خرج کنند تا بتوانند استقلالی شوند، اما مدتهاست که دیگر خبری از این آرزوها نیست، مدتهاست دیگر رسیدن به این پیراهن از آرزو هم گذشته است، رسیدن به این پیراهن دیگر دست نیافتنی نیست، برای تصاحب این پیراهن حتی شرط و شروط هم می گذارند و به واقع وای بر استقلال...
🔹بازیکنی که برای پوشیدن پیراهن استقلال برای این باشگاه شرط می گذارد، با هر مبلغی حاضر به مذاکره نمی شود و دیگر این پیراهن و حضور در آن برایش آرزو نیست و اینگونه استنباط می کند که این استقلال است که باید آرزوی داشتن چنین بازیکنانی را به دل خود بگذارد برای این روز باید هم بگوییم وای بر استقلال...
🔹استقلال مدتهاست که تنهاست، استقلال فصل های زیادی است که دیگر جای ستاره ها نیست، جای بازیکنان بزرگ، بازیکنان اسم و رسم دار، بازیکنانی که خود به تنهایی یک تیم هستند و با حضور در استقلال انگار در زمین به اندازه چند تیم بازیکن دارد دیگر نیست... استقلال مدتهاست تنهاست.. مدتهاست چه بیرون زمین، چه روی نیمکت و چه درون زمین تهی است و به همین خاطر است که تنها شده است.
🔹دیگر رسیدن به سالهای دور برایمان به واقع دور شده است، دهه های 70 و 80 و حتی اوایل دهه 90، دهه هایی که استقلال پر بود از ستاره به دهه ای رسید که دیگر خبری از ستاره نیست، اگر هم باشد به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسند و ماندگاری شان حداکثر تنها به یک فصل می رسد و حتی کمتر و واقعا هم باید تاسف بخوریم و حسرت که روزگار چقدر بد با استقلال برخورد می کند و استقلال به یک تنهایی سرد و تاریک و ترسناک رسیده است.