🔹بازی مهم، سخت و سنگین و پر استرس و اضطراب، پایان بازی قرار است به تیم برنده جام قهرمانی تقدیم شود.. نمی توان بی محابا بود، از طرفی هم نمی توان ترسو عمل کرد.. اصلا دو تیم فینالیست ترسو نیستند. آخر تیم ترسو به فینال نمی رسد.
🔹اما از دست دادن جام یعنی پایان تمام آمال و آرزوها، پس باید محتاط هم بود، اما ما آنچه که در این بازی و این فینال دیدیم چیزی فراتر از تصور بود.
🔹هنوز به دقیقه 35 بازی در نیمه اول نرسیدیم این آرژانتین بود که بی محابا حمله می کرد و با دو گل از فرانسه پیش افتاد..
🔹نیمه اول که تمام شد، بسیاری فکر می کردند که این آرژانتین است که نیمه دوم را می تواند با کنترل بازی در پایان 90 دقیقه به جام برسد و پیش بینی ها هم همین طور پیش رفت اما تنها تا دقیقه 80.
🔹دو گل امپابه در دو دقیقه متوالی 80 و 81، یعنی اینکه فرانسه زنده است، یعنی اینکه باید از فوتبال همین طور لذت برد، یعنی اینکه بازی پس از 80 دقیقه که به سود آرژانتین پیش می رفت در 10 دقیقه پایانی به تساوی کشیده شد.
🔹این یعنی اینکه 30 دقیقه وقت اضافه، این یعنی اینکه رسیدن بازی به 120 دقیقه، حتی وقت اضافه هم گل داشت، آرژانتین گل سوم را زد و در اندیشه شادی در پایان وقت اضافه بود که در دو دقیقه پایانی یعنی دقیقه 118 باز بازی را مساوی دید.
🔹شاید سالیان سال باشد که چنین فینال جذاب، دیدنی، لذت بخش و پرگلی را ندیده بودیم، یعنی حقیر نگارنده از دو دهه پیش تا به امروز چنین فینالی را در جام جهانی به این لذت بخشی ندیده بودم.
🔹ضربات پنالتی و پایان بازی به سود آرژانتینی که می خواست در پایان 90 دقیقه فاتح این جام باشد.
🔹به واقع لذت فوتبال حتی در بالاترین سطح و زمان و مکانش که همین فینال جام جهانی می تواند باشد یعنی همین فوتبالی که دیشب از آرژانتین و فرانسه دیدیم.
🔹تیم هایی که ترسو نبودند و مزد شجاعت خودشان را گرفتند، هر کدام در 120 دقیقه 3 گل زدند و یک ضیافت زیبایی را برای فوتبال دوستان تدارک دیدند.