🔹نه اتفاقا نباید بنویسم بیچاره استقلال من، هر چند که در طی این هشت سال گذشته آنقدر بلا و عذاب و فشار بر سر باشگاه و تیم استقلال آورده شده که اگر هم لفظ بیچاره را برای آن نخواهیم به کار ببریم طبیعتا کمر این باشگاه و تیم زیر بار آنها خم شده است.
🔹بهتر و مناسب تر این است که اینگونه بنویسیم که بیچاره آن کسانی که به اسم دوست، به اسم حامی وارد استقلال شدند، روی کرسی مدیریت این باشگاه و تیم نشستند و ادعای دلسوزی کردند اما خائنی بیش نبودند.
🔹بیچاره آنهایی که امروز هرگز از آنها به نیکی یاد نمی شود، بیچاره آنهایی که در سمت های بالا آنقدر بین دو تیم تبعیض قرار دادند که جز آه و نفرین هیچ بار مثبت و خیری را روی دوش خود پس از رفتن شان همراه با خود نبردند.
🔹بیچاره استقلال نیست، بیچاره هوادار نیست، بالاخره روزهای سختی، روزهای بی جامی از راه رسید و طی شد و تنها چند روز و شاید یکی دو ماه دیگر تا رفتن این افراد ننگین بیشتر زمان باقی نمانده.
🔹اما به گواه تاریخ وزیرها و مدیرها و افراد هیات مدیره می آیند و می روند، هر چقدر خرابی به بار بیاورند، هر چقدر بدهی و تلفات بر جای بگذارند روزی خواهند رفت، نه نام نیکی باقی می گذارند و نه هیچ دستاور دیگری اما این باشگاه و نام استقلال است که با افتخار همچنان پابرجاست.
🔹هر چند شاید خرابی هایی که این افراد بر جای گذاشتند برای ترمیم دوباره نیاز به یک زمان طولانی مدت باشد، اما بالاخره این زمان داده می شود، ترمیم ها دوباره انجام می گیرند و دوباره نام استقلال پر آوازه می شود.. دوباره جام ها به استقلال نزدیک می شوند و تنها از آنها به بدترین شخصیت های تاریخ یاد خواهد شد.