آقای تاجرنیا رئیس هیات مدیره دوباره توئیت زدند و پیام گذاشتند، فرموده اند: رسیدن به فینال حذفی را کوچک نشماریم.
انگار کسی به ایشان گفته که این فینالیست شدن کوچک است، یا نه انگاری ایشان خودشان تصور کرده اند که با فینالیست شدن دیگر کار تمام شده است و دیگر کاری به جام ندارند؟
نه آقای تاجرنیا کسی فینالیست شدن استقلال محبوب و بزرگ را کوچک نمیشمارد، اما شادی و خوشحالی واقعی امشب نیست، پنج شنبه شب است.
آنجا که استقلال باید در فینال ملوان انزلی را شکست بدهد، آنجا که استقلال باید به طلسم نبردن های فینال های حذفی سه دوره گذشته دیگر پایان دهد.
صعود به فینال کوچک نیست اما مطمئنا خدای ناکرده از دست دادن نتیجه فینال و کوتاه ماندن دستمان از جام بسیار کوچک خواهد بود (که ان شاءالله این اتفاق هرگز نیفتد).
اما این یک هشدار است و جنابعالی باید فکر و بلند پروازی خود را گسترش دهید والا با این کوتاه بینی هرگز استقلال را نخواهید توانست به جام و قهرمانی برسانید.

4 خرداد 1404

مگر می شود تیم محبوبت زیبا بازی کند و زیبا ببرد و یک صعود دلنشین داشته باشد و تو نخواهی خوشحالی کنی؟ نه، هرگز منظورم این نبود که شادی نکنیم و فریاد نزنیم، این صعود خواهی نخواهی خوشحالی دارد، شادی دارد اما تنها به اندازه یک شب و آن شب همان دیشب و ساعاتی پس از پایان بازی بود و تمام.
از امروز صبح باید و باید تمام فکر و ذکر مان بازی فینال پنج شنبه برابر ملوان باشد.
ملوان تیم دست و پا بسته ای نیست، قطعا هم قدرتمندتر و چغرتر از نفت آبادان خواهد بود.
در ثانی بازی فینال است و ملوان هرگز دوست ندارد بازنده باشد و اشتیاق کسب جام و آسیایی شدن بسیار برایش دلنشین و وسوسه انگیز است، برای همین مطمئنا این فینال برای استقلالی‌ها بسیار سخت و نفس گیر خواهد بود.
درست مثل سه فینال حذفی گذشته که متاسفانه در هر سه فینال مغلوب فولاد و تراکتور و پرسپولیس شدیم و از کسب جام بازماندیم.
به نوعی می توان گفت تیم استقلال در فینال یک تیم زخم خورده است و دوست ندارد برای چهارمین بار متوالی مغلوب حریف خود در فینال شود.
تیمی که رکورددار بیشترین جام و بیشترین حضور در فینال این جام بوده است باید به ناکامی های خود چه در این فصل و چه در جام های حذفی پایان دهد.
بهتر است شادی اصلی را موکول کنیم به ساعت های پایانی روز پنج شنبه، هر چند استقلالی‌ها هرگز نباید خود را از پیش برنده و فاتح جام بدانند چون این بزرگترین وسوسه دشمن برای از دست دادن چهار باره جام در چهار فصل اخیر حذفی خواهد بود.
بگذارید هر وقت فاتح واقعی جام شدیم شادی اصلی مان را آنوقت و آنجا فریاد بزنیم و به همگان نشان دهیم.

4 خرداد 1404

آقای تاجرنیا، هوادار استقلال دیگر گوشش از شنیدن وعده ها و وعیدها و دیدگانش از خواندن جملات تعریفی و امیدوار کننده پر است، وقتی در عمل برآورده کردن هیچ کدام از آن وعده ها محقق نشد، وقتی هیچ کدام از آن جملات امیدوار کننده تبدیل به امید نشدند و همه چیز برعکس تبدیل به ناکامی و ناامیدی شد دیگر چطور انتظار دارید که به شما اعتماد شود؟
اصلا چطور قرار است در سکوت برای ساختن تیمی قدرتمند تلاش کنید، وقتی باید در فریاد و جنگ تن به تن قدرت ها با رقیبان دیگر در فصل نقل و انتقالات حاضر شوید حرف از سکوت می زنید.
نه آقای تاجرنیا، همین جمله شما را قبل تر سمیعی طور دیگری انجام می داد، قبل از او خطیر و قبل تر کریمی و... .
اگر می شد در سکوت تیمی قدرتمند بست حتما تراکتور آن را انجام می داد، حتما سپاهان به حرف شما رسیده بود اما وقتی خودتان دنبال جلب اعتماد می گردید اما برای آن تلاش نمی کنید، پر واضح است هوادار استقلال هم به هیچ یک از گفته هایتان ایمان و اعتماد نخواهد کرد.
اتفاقا یکی از عوامل ناکامی ها شیوه غلط مدیریتی شماست که باید از تکرار دوباره آن ترسید.
هوادار استقلال از تمام وعده هایتان می ترسد، از تمام جملات امیدوار کننده الکی تان هراس دارد، و شما اینها را می دانید و همچنان بر آنها پافشاری دارید.

1 خرداد 1404

نمی دانیم اگر ناصر حجازی بود و این فصل ها و روزهای تیم استقلال را می دید چه حرص و جوشی می خورد، اصلا خوب شد این روزها را نمی بیند، وقتی کاری از دستش برنمی آید یعنی موانعی بزرگ پیش رویش می گذاشتند تا حرفی نزند و اقدامی نکند، آنوقت واقعا می شکست.
تا ناصر حجازی بود از حضورش می ترسیدند و تا سالها پس از پرواز ابدی اش همچنان از سایه اش می ترسیدند تا باورشان شد استقلال دیگر پیشکسوت نترس و با غرور و زبان سرخ دار ندارد، همه کار کردند.
این روزهای استقلال علاوه بر حاصل مدیران و مسوولان ناکارآمد و بی کفایت و بی تعصب به نام استقلال، حاصل عدم داشتن بزرگان و پیشکسوتان متعصبی است که نه برای پست و مقام در باشگاه و نیمکت این تیم، بلکه برای سالها پوشیدن پیراهن این تیم به آن عشق می ورزند و حتی از دور از تیم حمایت می کنند و نقص و تعلل و ناکارآمدی و ضعف ها را برنمی تابند و حرف می زنند، چون می دانند سکوت و همراهی با عوامل این ناکامی ها خود خیانت بزرگی به نام و اعتبار استقلال بزرگ است.
حیف این روزها دیگر چنین پیشکسوتانی نداریم، پس از رفتن ناصر حجازی و سپس منصور پورحیدری دیگر پیشکسوتان هم دنبال کمیته فنی و مستمری و از این جور حرفها هستند و همراه با این اوضاع پیش می روند.
۱۴ سال شاید به یک چشم برهم زدن گذشته باشد، اما برای استقلال و هوادارانش وقتی یک بزرگتر و حامی نمی بینند به اندازه ۱۴ قرن سپری شده است.

1 خرداد 1404

📝 خوب است یکی از مدیران استقلال بپرسد که خوب جام حذفی را بهانه ای قرار داده اید تا اتلاف وقت و زمان تان را بتوانید ادامه دهید، هر چند این بهانه قابل قبول نیست و هرگز نباید یک یا دو بازی جام حذفی که آنهم معلوم نیست به نتیجه می رسند یا نه، فدای یک فصل کامل برای آینده کرد، استخدام سرمربی خارجی، حضور پرقدرت در بازار نقل و انتقالات و جذب ستاره های بزرگ از جمله خواسته های بحق هواداران استقلال پس از گذران از یک فصل تلخ و بد و عذاب آور است، اگر می خواهید همچنان تعلل خودتان را در این مدت یکی دو ماهه ادامه دهید خوب است بدانید که این هواداران دیگر کم کاری و ناکارآمدی و بویژه تکرار دوباره فصل تلخ وناکامی ها را هرگز بر نمی تابد، آنگاه مطمئن باشید روزهای آخر مسئولیت خود را سپری خواهید کرد.

1 خرداد 1404

مگر این بار اولی است که از هواداران استقلال می خواهید که به شما و افکار و عملکردتان اعتماد کنند، مگر آن زمانی که موسیمانه رفت و بختیاری زاده را آوردید از هواداران در مورد بختیاری زاده پرسیدید؟ وقتی بختیاری زاده را با وعده آوردن مربی بزرگ خارجی کنار زدید اما پوژوویچ در آوردید آیا باز به از هواداران پرسیدید؟ وقتی هفته به هفته پوژوویچ نتیجه نمی گرفت و کارنامه اش بدتر از بختیاری زاده و موسیمانه و حتی نکونام شد مگر از هوادار آبی باز پرسیدید چه تفکراتی دارید؟
نه به واقع دیگر نمی توانیم به شما و تصمیم هایتان اعتماد کنیم، حتما می گویید چاره ای نداریم چون شما مالک باشگاه هستید و هواداران استقلال تنها در حرف صاحبان اصلی باشگاه و تیم استقلال هستند، وقتی تصمیم گیرندگانی چون جنابعالی و نظری جویباری و یک عده دیگر هستند مطمئنا هوادار استقلال تنها می تواند نظاره گر باشد، اما ما اتفاقا می گوییم که چرا چاره داریم و قرار نیست ناچارا به شما اعتماد کنیم.
اگر واقعا نگرانی هواداران را درک می کردید از سه هفته مانده به پایان فصل سرمربی خارجی بزرگ و با دانش و با تجربه را استخدام می کردید، حال با هر مبلغی که می بود، (منظور ما ماتزاری نیست، ایشان یا هر سرمربی بزرگ بادانش و با کارنامه و موفق دیگری) تا در سه هفته پایانی حتی از روی سکوها نظاره گر کار بازیکنان خود برای فصل آینده باشد نه اینکه فصل تمام شد و تنها یکی دو بازی در جام حذفی باقی داریم اما هنوز نه تکلیف نیمکت برای فصل آینده مشخص است و نه بازیکنانی که باید بروند و آنانی که باید جذب شوند.
نه آقای تاجرنیا سکوت شما را هم دیده ایم و از همان می ترسیم، نمی توانیم به گفته هایتان اعتماد کنیم، انتقادهایمان را تندتر می کنیم چون جواب اعتمادمان را با بی اعتمادی شما دیده ایم، چون جواب صبر و تحمل مان را با انتخاب های اشتباه و آن خنده های اعصاب خورد کن تان دیده ایم.
هی از جام حذفی مایه نگذارید که حرف از تمرکز و از این جور حرفها نزنید که خوب می دانیم بازی نیمه نهایی را باز بهانه کرده اید تا زمان بخرید حال برای چه چیزی به واقع نمی دانیم؟ بهانه هایتان را دیگر خریدار نیستیم و دیگر نه به وعده تان دل خوش می کنیم و نه اعتمادمان را به شما دوباره از سر می گیریم.
جام حذفی به هر صورتی پیش برود چه با صعود تیم محبوبمان و چه با حذف از این مرحله تنها فرصتی است که می توانید در مدت یکی دو هفته آینده تکلیف سرمربی و نقل و انتقالات را مشخص کنید والا دیگر نه شما را می خواهیم و نه حضورتان در باشگاه استقلال را تاب می آوریم والسلام.

31 اردیبهشت 1404

داستان تعلل ها و از دست دادن زمان و فرصت ها هر فصل تنها از مدیری به مدیر دیگر منتقل می شود و این جریان سال به سال تمدید می شود تا اوضاع استقلال از آخرین جامی که بدست آورد سه فصل پیش باشد و از دست دادن شش جام در سه فصل اخیر هم بوده اند.
نمی دانیم منظور نظری جویباری از خیانت چیست؟ تا زمانی که باشگاه زیر نظر وزارت ورزش بود بودجه ای خجالت آمیز و خنده دار در اختیار استقلال قرار می گرفت و حرف از رعایت سقف قرارداد می شد که آن هم تنها سر تیم استقلال بی کلاه می ماند؟ وقتی که باشگاه استقلال یک فصلی است زیر نظر هلدینگ خلیج فارس قرار گرفته همچنان اوضاع تغییری نکرده است، بهتر نشده که حتما بدتر و اسفناک تر شده است.
حال نمی دانیم آقای مدیر حرف از کدام خیانت می زند؟ همان طور که خطیر حرف از عدم خیانت و راستی و درستکاری زد و استقلال هرگز رنگ جام را ندید، درست حرف مدیر گذشته را مدیر کنونی می زند.
آری شاید شما (مدیرعامل) درست بگویید و هوادار آبی در ریز کامل اتفاقات باشگاه و مدیریتی شما مطلع و آگاه نباشد اما اوضاع ناراحت کننده و عذاب آور فصل گذشته ماحصل مدیریت مدیران گذشته و در این اواخر جنابعالی است.
و به نظر هوادار استقلال خیانت به نام و مقام و تیم استقلال تکرار و ادامه همین ناکامی هاست نه سقف قرارداد و خرج کردن برای بهتر و قدرتمندتر شدن تیم و رسیدن به قهرمانی.
نه آقای نظری جویباری جنابعالی هیچگاه با بستن یک تیم قدرتمند و در شان استقلال و مدعی بودن همیشگی تیم استقلال و قهرمان کردن این تیم خیانت نکرده اید اما تعلل و سکوت و از دست دادن زمان و فرصت بزرگترین خیانت است، متوجه شدید ان شاءالله؟!

31 اردیبهشت 1404

📝 کار پرسپولیس خوب است چون برای تقویت تیم خود باید نقل و انتقالات خود را آغاز کند، اما کار خوب تر و درست تر و منطقی تر را تیمی انجام می دهد که به اندازه نقاط ضعف و نیازهای خود بازیکنان مورد نظر خود را جذب کند، والا جذب بیش از یک مشت بازیکن معمولی و کم نام و نشان که آرزویشان پوشیدن پیراهن تیم های بزرگی چون استقلال و پرسپولیس است نمی تواند برایشان حداقل در کوتاه مدت مثمرثمر باشد، پس همان بهتر که به دنبال جذب بهترین و پرستاره ترین مهره ها رفت هر چند تعدادشان به انگشتان یک دست هم نرسد، بازیکنانی که بتوانند گره یک بازی بسته را با عملکرد خود باز کنند تا بازی را به سود تیم خود عوض کنند.

31 اردیبهشت 1404

به بهانه نیمه نهایی جام حذفی دست به هیچ کاری نمی زنند، هنوز معلوم نیست تکلیف سرمربی خارجی فصل آینده چه می شود؟ هنوز معلوم نیست چه بازیکنانی باید جذب تیم شوند و چه بازیکنانی باید از تیم بروند؟
جام حذفی هم بهانه تکراری و برای آنها خوب است که همچنان زمان و فرصت را از دست بدهند تا شاید معجزه ای شود، جام حذفی که تمام شد حال چه با صعود استقلال به فینال و چه با کنار رفتن این تیم، آقایان دنبال بهانه دیگری برای اتلاف وقت و فرصت هستند.
در صورتی که یک مدیر و مسوول خوب می تواند هم تیمش را در جام حذفی مدیریت کند و هم مقدمات حضور یک سرمربی خارجی با دانش و کارنامه دار را فراهم کند، چه اشکالی دارد؟ چرا به بهانه یکی دو بازی جام حذفی فرصت و زمان را باید از دست داد؟ چرا به بهانه خراب شدن تمرکز کادرفنی یا بازیکنان نباید دست به هیچ اقدامی زد؟
این عملکرد و بهانه های تکراری و قانع نکننده مثل این می ماند که در شب امتحانی فرزند درس خوان خود را به مهمانی نمی برند برای اینکه تمرکز او از امتحان فردایش برهم نخورد یا اینکه فرزند تنبل و درس نخوانده خود را به مهمانی می برند برای اینکه برایشان مهم نیست چه سرنوشتی انتظار این فرزندشان را می کشد.
استقلال هم در طی این چند فصل اخیر با تصمیمات دیر هنگام و اکثرا اشتباه مدیران خود با ناکامی های متوالی و آه و حسرت همیشگی هوادارانش سپری کرده است و معلوم نیست چه زمانی واقعا صاحب یک رئیس و یک مدیرعامل با دانش و دلسوز و کارآمد خواهد شد و این فصل های ناکامی به پایان خواهند رسید؟!

30 اردیبهشت 1404

استقلال بیش از یک دهه است از مدیرعامل شانس نداشته است به جز یک فصل که آن فصل هماهنگی و همدلی مدیریت و کادرفنی و بازیکنان منجر به تاریخی ترین و به یادماندنی ترین قهرمانی شد.
از آن فصل سه سال می گذرد و طی این سه سال استقلال چهار مدیرعامل به خود دید و هیچ قهرمانی ای بدست نیاورد که نیاورد.
هر فصل درگیر انتخاب سرمربی، درگیر جذب بازیکنان ناکارآمد و همه و همه منجر به ادامه دار شدن ناکامی های متوالی و یکی تلخ تر از دیگری شده است.
تلف کردن زمان و فرصت های بوجود آمده هم انگار جزو خصوصیات جدانشدنی و تعریف شده مدیران استقلال بوده است.
اینکه نه عجله ای برای انجام کاری دارند و نه تعلل و خونسردی آنها نشانه تفکر برای پیدا کردن بهترین راهکار برای برون رفت از مشکلات است.
استقلال تنها و تنها در زمان مدیریت آجرلو و با مربیگری فرهاد مجیدی توانست به یک قهرمانی خاطره انگیز و فراموش نشدنی دست یابد و پس از آن دیگر نه آجرلو در سمت خود باقی ماند و نه مجیدی حاضر به ادامه دادن کار خود روی نیمکت شد.
استقلال چه قبل از آن قهرمانی و چه پس از آن که سه فصل است سپری شده است هرگز رنگ قهرمانی و جام به خود ندید.
به معنای درست تر در طول یک دهه گذشته استقلال تنها یکبار در لیگ و یکبار در جام حذفی به قهرمانی رسیده است و دیگر هیچ.
پر واضح است سرنوشت تیمی که مدیرانی متخصص در اتلاف وقت و فرصت دارند بهتر از این نمی شود و باید خدا را شکر کرد که بدتر از این نشده است.

30 اردیبهشت 1404

📝 هر چند هر فصل از این ای کاش ها بسیار گفته ایم و فایده ای نکرد اما باز هم می گوییم کاش مدیران و مسوولان باشگاه استقلال یکبار برای آغاز یک فصل نقل و انتقالات درست و حسابی به جای اینکه به اندازه انگشتان هر دو دست بازیکن گمنام و کم نام و نشان و معمولی جذب کنند تا در استقلال يا فقط نیمکت نشین شوند يا خیلی کم به آنها بازی برسد، تنها به اندازه انگشتان یک دست بازیکنان ستاره و بزرگ و مثمرثمر و با فایده جذب کنند تا در بازی های مهم و بزرگ بتوانند بازی را از پیچیدگی و بن بست به سود استقلال در بیاورند، والا هر فصل فایده جذب یک مشت بازیکن معمولی با قیمت های گزاف میلیاردی با کمترین عملکرد مثبت چه بوده است؟
ما هر فصل این درخواست ها و خواهش ها را از مدیران باشگاه داریم اما اتفاقی که شاهدش می شویم همیشه و همیشه خلاف خواسته هایمان بوده است و نتیجه کار هم در پایان هر فصل مشخص شده است.

30 اردیبهشت 1404