جواد نکونام با کپی برداری از راهی که فرهاد مجیدی دو فصل پیش همراه با آبی پوشان طی کرد و به موفقیت و جام رسید کم کم دارد به سلامت از آن راه عبور می کند و برای رسیدن به مقصد تنها سه هفته دیگر باقی دارد.
عبور سخت از ذوب آهن و فولاد و تساوی برابر تراکتور در سه هفته گذشته توانست آبی پوشان را همچنان در صدر نگه دارد همچنان که پرسپولیسی ها پا به پای رقیب خود در حال حرکت است و مترصد یک لغزش از آبی پوشان است تا بتواند صدر را از آن خود کند اما فعلا به خواسته خود نرسیده است.
هر چند آبی پوشان در نیمه اول و بیشتر دقایق با خلق موقعیت های بسیاری می توانستند در همان نیمه با زدن حداقل یک گل با خیالی آسوده تر به رختکن بروند، اما پیچیدگی بازی و از سویی دیگر استرس و هیجان و فشاری که از روی سکوها به داخل زمین و ساق های بازیکنان وارد می شد این خواسته را حداقل در نیمه اول محقق نکرد.
استقلالی ها که از بازی برابر ذوب آهن درس گرفته بودند با یک بازی خوب و با برنامه در اکثر دقایق بازی صاحب توپ و میدان باشد و از میزبانی خود بهترین استفاده را ببرد و به گل برسد و بتواند بیش از 30 دقیقه از تک گل برتری خود محافظت کند و نشان دهد که می شود در زیر فشار و استرس و هیجان هم با برنامه بود و مسیری که برای آن برنامه ریزی شده است طی کرد.
هر چند فولادی ها در 10 دقیقه پایانی برای رسیدن به گل تساوی خود را به آب و آتش می زدند و با خلق موقعیت های فراوان در اکثر دقایق در زمین استقلال و محوطه جریمه این تیم بودند اما توپ هایشان راه به جایی نبرد تا استقلالیها توانسته باشند به معنای واقعی کلمه خوب از تک گل خود محافظت کرده باشند و یک برد اقتصادی و شیرین و لذت بخشی را کسب کرده باشند.
جواد نکونام خوب متوجه شده است که هفته های پایانی زمان از دست دادن امتیاز نیست، زمان از دست دادن صدر هم نیست، زمان فکر کردن برای حسرت ها هم نیست و همان بهتر که بتواند بازی اش را ببرد تا به هیچ کدام از این فرضیه ها حتی فکر هم نکند. بهترین راه فکر نکردن به این فرضیه ها هم کسب سه امتیاز بود با حداقل گل زده که بدست آمد.
25 اردیبهشت 1403
بازی برابر فولاد بخصوص در نیمه اول به مراتب بهتر و با برنامه تر از بازی هفته گذشته برابر ذوب آهن بود، هر چند نمی توان هر حریفی را با حریف دیگر مقایسه کرد و شرایط و شیوه هر بازی با بازی دیگر متفاوت است اما به وضوح شادابی در بازی آبی پوشان و خلق موقعیت از همان دقایق اولیه بازی در شیوه بازی این تیم مشهود بود.
آبی پوشان مشخص بود که برای برد به میدان آمده اند و برای رسیدن به گل لحظه شماری می کردند، هر چند در نیمه اول موقعیت های خطرناک بسیاری بدست آمد اما تبدیل به گل نشدند اما برای رسیدن به گل باید 60 دقیقه منتظر می بودیم تا به هدف برسیم.
متخصص گل های سه امتیازی یعنی ایمان سلیمی یکبار دیگر تخصص خود را به نمایش گذاشت و از سویی دیگر برای همان تک گل زده خود یک دفاع منطقی و بدون احساسی انجام داد تا ثابت شود که استقلال برای رسیدن به جام مصمم تر از هر تیم دیگری است.
تیمی که اگر تا پایان فصل همچنان صدرنشین باقی بماند علاوه بر کسب جام یک رکورد استثنایی را بدست آورده است و آن صدرنشینی مطلق تمام نیم فصل دوم و حتی بیشتر از آن قبل از پایان نیم فصل اول و رسیدن به قهرمانی نیم فصل یک رکورد بی نظیر را همراه با کسب جام به نام خود ثبت خواهد کرد.
به واقع اینطور می توان نوشت و فریاد زد که استقلال و جام قهرمانی در این فصل یکی هستند و لایق ترین تیم برای بوسه زدن بر جام و بالا بردن آن بالای سر تنها و تنها تیم استقلال است و برای اثبات آن سه هفته دیگر هم نیاز به زمان و تکرار این نتایج درخشان دارد.
25 اردیبهشت 1403
وقتی قرار بود که پیروز شود و به دنبال سه امتیاز بود و به آن دست یافت، وقتی تصمیم داشت همچنان صدرنشین باقی بماند و به این راحتی ها در چند هفته مانده به قهرمانی آن را تقدیم تیم دیگری نکند و چنین هم کرد، وقتی قدر همان یک گل زده به قول برخی ها اقتصادی خود را دانست و بیش از سی دقیقه برای حفظ آن از جان مایه گذاشت و نتیجه اش را دید، خب پر واضح است که به چنین تیمی قهرمانی بسیار می آید.
استرس و اضطراب و هیجان این سه هفته اخیر آنچنان روی ذهن ما فشار آورده که پس از هر برد تیم محبوبمان انگار فینالی را فتح کرده ایم، به واقع که هر برد این هفته های پایانی خود یک جام می خواهد، حفظ بی چون و چرای صدر جدول در زمانی که بسیاری چشم به آن دارند و نمی خواهند تو قهرمان شوی عین عین خود قهرمانی است اما استقلال به اصل آن هم خواهد رسید ان شاء الله.
25 اردیبهشت 1403
فصل به حساس ترین موقعیت خود رسیده است، هفته های پایانی و تنها اختلاف یک امتیازی با تیم دوم آنچنان تضمین قطعی برای راحت ایستادن در صدر نیست، بخصوص وقتی دو روز پیش هم پرسپولیسی ها سه امتیاز بدست آوردند و حالا با اختلاف دو امتیاز با یک بازی بیشتر بصورت موقت قبل از بازی آبی پوشان صدرنشین هستند.
آقای نکونام حالا وقت ثابت کردن خود است، حالا و بدون هیچ مزاحم آنچنانی درون باشگاه و تیم زمان جنگیدن با غیر خودی ها است، حالا زمان جنگیدن برای رسیدن به نتیجه است.
حالا دیگر زمان فرصت نیست، حالا دیگر زمان تأمل نیست، زمان ساده انگاری، زمان لغزش نیست، حالا تنها و تنها زمان نتیجه است، زمان دو دستی چسبیدن به صدر و باج ندادن به هیچ تیمی.
حالا و در سه چهار هفته پایانی زمان برد است، زمان بردن و بردن و بردن و از دست دادن هیچ امتیاز، چهار بازی باقیمانده مساوی با 12 امتیاز و لاغیر.
تنها و تنها با کسب تمامی 12 امتیاز موجود می توان با صراحت حرف از قهرمانی زد، اولین سه امتیاز از 12 امتیاز پیش رو باید امشب و برابر فولاد بدست آید تا صدرنشینی 48 ساعته قرمزها و بازگشت دوباره تبدیل به جایگاه ابدی شان به رده دوم است.
آقای نکونام هوادار به نتیجه ای جز برد فکر نمی کند، بردن یعنی همچنان صدرنشین باقی ماندن، بردن یعنی یک قدم بلند برداشتن دوباره به قهرمانی، بردن یعنی آسوده کردن خیال برای یک هفته بیشتر.
24 اردیبهشت 1403
وقتی بازار جنگ روانی داغ شود آقایان دست به هر کاری می زنند تا بتوانند با زیرکی چوب لای چرخ صدرنشینی ات بزنند، یکی از این چوبها رنگ پیراهن غیر معروف است، رنگی را انتخاب می کنند که بشود روی اعصاب ما. اما زهی خیال باطل این ترفندهای کثیف، این چوب ها به این سادگی ها لای چرخ قدرتمند صدرنشینی مان وارد نمی کند.
مهم این است که ما آبی پوشیم و رنگ اصلی مان را می پوشیم و حریفان هر رنگی که دوست دارد اجازه دارد بپوشد، ما نه به رنگ مشکی حساس هستیم و نه به هیچ رنگ دیگری.
وقتی خودمان آبی می پوشیم شما هر رنگی که دوست داری بپوش، ما تصمیم داریم برنده شویم و کاری نداریم که حریف مان فولاد باشد یا نساجی، تراکتور باشد یا پیکان یا هر تیم دیگری.
تیم استقلال محکوم است به بردن تمام بازیهای باقیمانده اش، اگر می خواهد که همچنان صدرنشین باقی بماند باید 3 امتیاز را کامل بدست بیاورد.
بازی آقایان هر زمانی که استقلال در اوج است همین ترفندهای کثیفی است که به خود اجازه می دهند آن را علنا انجام دهند و کسی جلودار آنها نمی شود، اما استقلالی ها باید باتجربه تر از این صحبت ها باشند که روی این جنگ های روانی بخواهند کم بیاورند یا تحریک شوند یا... .
24 اردیبهشت 1403
استقلالی های دهه 60 و 70 هنوز خاطره بازی فجرسپاسی و استقلال سال 1378 در شیراز را هنوز از یاد نبرده اند، بازی آخر نیم فصل اول که در شیراز برگزار شد، فجرسپاسی ها هم میزبان بازی بودند و هم پیراهن اول آنها زرد رنگ بود و پیراهن دوم آنها سفید بود در یک حرکت عجیب تصمیم گرفتند که با پیراهن سوم خود که آبی رنگ هم بود مقابل استقلال میهمان به میدان بروند، پس به همین خاطر آبی پوشان استقلال مجبور شدند با پیراهن سفید رنگ خود که پیراهن دوم شان بود به میدان بروند.
بازی ای که با جنگ روانی رنگ پیراهن غیر متعارف تیم میزبان شروع شد و در اواسط بازی به سنگ اندازی و سپس اخراج فرهاد مجیدی و احمد مؤمن زاده و محرومیت چند ماهه آنها از حضور در میدان انجامید و اعلام نتیجه خارج از میدان با نتیجه سه بر صفر به سود فجرسپاسی هنوز که هنوز است از اذهان هواداران قدیمی استقلال نرفته است.
حال وقتی چند روزی است که خبر تغییر رنگ پیراهن فولادی ها در استادیوم آزادی و به عنوان تیم میهمان به گوش رسید باز این خاطره در ذهن ما آبی ها دوباره تداعی شد اما نباید به آن اهمیت بدهیم، هرگز نباید به آن اهمیت می دادیم، فولادی ها باز در یک حرکت عجیب و غیر متعارف تصمیم دارند با پیراهن سوم و مشکی رنگ خود در آزادی به میدان بروند که مثلا لباس حسین حسینی دروازه بان مان مشکی است یا رنگ تی شرت و پیراهن جواد نکونام در کنار زمین تمام مشکی است و تداخل رنگی پیدا می شود؟!
بهتر است اینطور واکنش نشان دهیم که هیچ اشکالی ندارد، جنگ روانی را نباید از ابتدا برای خود شکست خورده بدانیم، وقتی نه تنها یکبار بلکه چندین بار هم از این سوراخ گزیده شده ایم و چوبش را هم خورده ایم، اینبار در موقعیت حساس تری قرار داریم، در چهار هفته مانده به پایان لیگ و صدرنشینی پر خطرمان وارد جنگ روانی تازه ای نشویم که صد در صد خودمان ضررش را خواهیم خورد و اتفاقا انگیزه آنها هم به حاشیه بردن و به هم زدن تمرکز استقلالی ها برای از دست دادن امتیاز حساس در این بازی هستند که ما نباید گول آنها را بخوریم.
اصلا عیبی ندارد پیراهن سوم و مشکی ارزانی خودتان، ما هیچ حساسیتی به رنگ پیراهن تان نداریم، ما کار خودمان را می کنیم، یعنی استقلال باید کار خودش را انجام دهد و آن شکست دادن فولاد و تصاحب کامل سه امتیاز بازی است و لاغیر. نه تساوی برای استقلال خوب است و نه شکست و هر دوی اینها صدر جدول را پس از مدتهای طولانی از ما خواهد گرفت، اصلا پیراهن مشکی ارزانی خودتان ما صدر جدول را به این سادگی ها از دست نخواهیم داد، صدر جدول با پیراهن خوش رنگ آبی و یک بازی شاداب و اصولی و برد شیرین برای ما استقلالی ها.
24 اردیبهشت 1403
🔗جواد نکونام و تیمش هم خواه ناخواه مجبور است پیگیر نتایج جدی ترین رقیب خود در کورس باشد هر چند باید همچنان به راه موفقیت آمیز خود یعنی همانا شکست ناپذیری طولانی مدت تیمش ادامه دهد تا هم به قهرمانی نزدیک تر شود هم صدرنشین باقی بماند هم رکوردهای این فصل را به نام خود و تیمش ثبت کند.
هر چند شاید جواد نکونام در مصاحبه های خود بارها عنوان کرده باشد که کاری به نتایج تیم های دیگر و بویژه تیم پرسپولیس ندارد و تمام هوش و حواسش به استقلال است و می خواهد تیمش ببرد اما خواه ناخواه نتایج تیم رقیب بخصوص در این چند هفته گذشته که یا قبل یا بعد از بازی استقلالیها برگزار شده نتایج تیم ها برای یکدیگر بسیار حائز اهمیت بوده است.
وقتی در هفته های پایانی دو رقیب دیرینه در کورس قهرمانی قرار دارند و هر یک در انتظار لغزشی از دیگری است تا بتواند گوی سبقت را از یکدیگر بگیرند و به قهرمانی نزدیک و نزدیک تر شوند.
دو هفته ایست که نتایج این دو تیم مثل یکدیگر و کپی از روی دست هم در حال سپری شدن است، استقلال برابر تراکتورسازی به تساوی می رسد چند ساعت بعد پرسپولیس هم برابر سپاهان به تساوی می رسد تا جایگاه دو تیم تکان نخورد، هفته گذشته هم این پرسولیسی ها بودند که ابتدا برابر نساجی مازندران به برتری رسیدند تا چند ساعت بعد استقلالیها برای برد برابر ذوب آهن برای حفظ صدرنشینی خود را تا دقیقه ۹۴ به آب و آتش بزنند تا به نتیجه برسند.
این هفته هم ابتدا این پرسپولیس است که دو روز زودتر از آبی پوشان بازی هفته ۲۷ خود را برگزار کردند و به برتری با دو گل رسیدند و باید تا دوشنبه منتظر بمانند تا تیم استقلال هم برابر فولاد به میدان برود آنگاه جایگاه دو تیم در پایان هفته ۲۷ مشخص و قطعی شود.
با برد پرسپولیس کار آبی پوشان برای حفظ صدرنشینی سخت تر شد، حال استقلال محکوم به بردن تیم فولاد خوزستان است تا صدر جدول را در سه هفته پایانی از دست ندهد و همچنان صدرنشین باقی بماند.
جواد نکونام و تیمش هم خواه ناخواه مجبور است پیگیر نتایج جدی ترین رقیب خود در کورس باشد هر چند باید همچنان به راه موفقیت آمیز خود یعنی همانا شکست ناپذیری طولانی مدت تیمش ادامه دهد تا هم به قهرمانی نزدیک تر شود هم صدرنشین باقی بماند هم رکوردهای این فصل را به نام خود و تیمش ثبت کند.
23 اردیبهشت 1403
تیم استقلال از هفته بیست و ششم هم به سلامت عبور کرد تا تعداد هفته های صدرنشینی اش از یک نیم فصل هم عبور کند، صدرنشینی های مداوم که خود یک رکورد در این فصل محسوب می شود و آبی پوشان پایتخت علاوه بر حفظ بیست و دو هفته شکست ناپذیری خود در این هفته صاحب یک رکورد دیگر شد.
آبی پوشان برای تصاحب جام و قهرمانی تنها چهار هفته پیش رو دارند، چهار هفته ای که قطعا به این سادگی و آسانی برای آنها سپری نخواهد شد، خب مشخص است که صدرنشینی به این آسانی بدست نمی آید و سپس حفظ این صدرنشینی در طولانی مدت آن هم یک نیم فصل کامل هم قطعا به این آسانی ها به دست نیامده است اما آبی پوشان خوب می دانند که تمام یک نیم فصل به کنار و این پنج شش هفته پایانی سمت دیگر این ترازو قرار دارند.
رقابت و در کورس بودن برای تصاحب قهرمانی با جدی ترین و خطرناک ترین رقیب یعنی پرسپولیس حداقل در دو هفته اخیر التهاب و استرس و اضطراب و صد البته هیجان استقلالی ها را چند برابر کرده است، تیمی که می توانست حداقل با اختلاف بیش از یک امتیاز خیالش در صدر راحت باشد امتیازاتی را از دست داد تا در هفته های پایانی تنها به لطف همان یک امتیاز بیشتر و تفاضل گل برابر با تیم دوم یعنی پرسپولیس در صدر بایستد و یک چهار هفته سخت و طاقت فرسا و غیر قابل پیش بینی پیش رو داشته باشد.
آری آبی پوشان خوب می دانند که صدرنشینی به این آسانی ها بدست نیامده و صد البته تاوان دارد، تاوانی برای حفظ آن، تاوانی برای وصل کردن آن به هفته پایانی و کسب قهرمانی و تاوان سنگین استرس ها و اضطراب های بسیار بالا و همه اینها سهم تیمی است که تصمیم به قهرمانی دارد، سهم تیمی است که یک نیم فصل است که صدرنشین است و تمام رکوردها را از آن خود کرده است و صد البته اگر از استقلالی ها این سؤال مطرح شود که آیا این صدرنشینی چگونه است؟ اینگونه پاسخ خواهند داد که صدرنشینی تاوان شیرینی دارد که ما آن را به دوش کشیده ایم تا به قهرمانی برسیم.
19 اردیبهشت 1403
چه تصویر زیبایی، چه شب خاطره انگیزی، هر چند تا رسیدن دقیقه 93 جانمان به لب آمد، هر چند تا زدن گل دوم و برد چند بار تا سر حد سکته زدن پیش رفتیم و برگشتیم، هر چند نای حرف زدن نداشتیم و از حرص و جوش و استرس و اضطراب از دست دادن صدر در این هفته تن و بدنمان می لرزید و تا ساعتها پس از پایان بازی هم این استرس همراه مان بود اما برد شیرینی بود و خدا واقعا دوستمان داشت.
می شد که این تصویر، تصویر هفته آخر باشد، تصویر شب قهرمانی تیم محبوبمان، یک بک گراند زیبا از آتش بازی و فشفشه بازی هواداران با گل دقیقه 93 بلانکو که گل قهرمانی مان بود... اما نه، بهتر است عزم مان را جزم تر کنیم، تصمیم بگیریم از یک هفته قبل از هفته پایانی دیگر قهرمانی مان را حتمی کنیم و این طور مثل این دو هفته اخیر جانمان به لب نرسد و شیرینی صدرنشینی های مداوم هفتگی مان اینطور آزارمان ندهد.
بالاخره تیمی که تصمیم دارد قهرمان شود قهرمانی هم تاوان دارد، قهرمانی به این آسانی به دست نمی آید بخصوص اینکه بسیاری هم نمی خواهند استقلال به قهرمانی برسد برای همین دست به دست یکدیگر خواهند داد تا هفته های پایانی عذاب آوری برای تیم استقلال اتفاق بیفتد برای همین باید خیلی هوش و حواسمان جمع باشد و بدانیم که قهرمانی به این آسانی بدست نمی آید اما وقتی بدست آمد شیرین ترین قهرمانی خواهد بود.
19 اردیبهشت 1403
🔗حفظ صدر با چنگ و دندان معنای واقعی بازی و برد دوشنبه شب گذشته استقلالی ها بود، تیمی که در آزادی به هیچ حریفی باج نمی داد اینبار هر چند به سختی مجبور شد سخت ببرد اما مهم بردن بود که انجام شد و صدر همچنان برای استقلال ماند.
19 اردیبهشت 1403
صدرنشینی طولانی مدت آبی پوشان پایتخت در هفته های پایانی در حال تزلزل است، وقتی در جریان مسابقه به تیمی که تنها با اختلاف یک گل از حریف خود جلو است گفته می شود که یک گل تضمینی برای برد نیست و بازی تا سوت پایان داور ادامه دارد در مورد اختلاف یک امتیازی هم همین موضوع صدق می کند، وقتی آبی پوشان پایتخت دو هفته ای است که برای حفظ صدر جدول خود را به آب و آتش می زنند.
هفته گذشته زمانی که بازی استقلال زودتر از تیم پرسپولیس برگزار شد و پرسپولیسی ها با آگاهی از نتیجه رقیب خود برابر سپاهان قرار گرفتند اما نتوانستند از فرصت باد آورده ای که نصیب شان شد نهایت استفاده را ببرند و به صدر برسند، این هفته هم همین موضوع تکرار شد، اینبار بازی پرسپولیس زودتر از استقلال برگزار شد و این استقلالی ها بودند که برای حفظ صدرنشینی با توجه به برتری تیم پرسپولیس محکوم به برد و شکست دادن ذوب آهن در استادیوم آزادی بودند.
با اینکه استقلالی ها این فصل به عنوان تیم میزبان بیشترین امتیازات را کسب کرده بودند و عنوان صدرنشین جدول از نظر پرامتیاز آورترین تیم میزبان را از آن خود کرده بودند پیش خود باز یک برد شیرین دیگر را متصور بودند، بردی که همچنان رکورد آنها را به عنوان تیم میزبان حفظ می کرد و همچنین صدر جدول هم هیچ تغییری پیدا نمی کرد.
اما گل زود هنگام ذوبی ها انگار تمام تفکرات و شیرازه آبی پوشان را برهم ریخت، از همان دقایق اولیه دیگر استقلالی ها به جای اینکه به فکر گل برتری باشند باید ابتدا بازی را به تساوی می کشاندند و سپس برای گل دوم تلاش می کردند، استقلالی ها هرگز باور نداشتند که چطور می شود در عرض یک هفته صدر جدولی که خود بیش از یک نیم فصل است در آن آسوده بودند برای تصاحب دوباره آن باید به آب و آتش می زدند والا در چهار هفته مانده به پایان فصل باید آن را تقدیم خطرناک ترین رقیب خود یعنی پرسپولیس می دادند.
حال استقلالی ها قدر امتیازهای از دست رفته، بردهایی که به تساوی کشیده شدند و سه امتیازهایی که تبدیل به یک امتیاز شدند را بیشتر می دانند، با اینکه آبی پوشان با 22 هفته شکست ناپذیری صاحب یک رکورد دیگر شده اند اما عقب افتادن در هفته بیست و ششم و خود را به تکاپو و فشار انداختن برای تصاحب جایگاهی که خود بر آن ایستاده بودند کمی بیش از اندازه غیر قابل هضم بود.
به همین خاطر صدرنشینی آن هم تنها با اختلاف یک امتیاز و تفاضل گلی یکسان برابر تیم پرسپولیس نمی تواند در هفته های پایانی تضمین قاطعی برای قهرمانی آنها باشد، وقتی دو هفته گذشته و بازی های این دو تیم برابر حریفانشان را به نظاره می نشینیم می بینیم که چطور می تواند در عرض چند ساعت بالای جدول توسط این دو تیم جابه جا شود و به عنوان واقعی کلمه یک امتیاز برای تیم صدرنشین در این هفته های پایانی تضمینی برای قهرمانی نیست و هر احتمالی ممکن است رخ دهد.
18 اردیبهشت 1403
اینبار این تیم پرسپولیس بود که زودتر از صدرنشین به میدان رفت و این استقلال بود که با آگاهی از نتیجه تیم پرسپولیس برای بازگشت به صدر محکوم به بردن حریف خود ذوب آهن بود.
ذوب آهنی که در دقیقه ۶ همه را شوکه کرد و تور دروازه استقلال را در آزادی و جلوی چشم هزاران هوادارش به لرزه در آورد.
استقلالی که تا قبل از این بازی ۲۲ هفته بود که طعم شکست را نچشیده بود و برترین تیم میزبان در امتیازگیری بود یک نیمه مغلوب ذوب آهن شد تا هم رکورد بردهایش را قطع شده ببیند و هم صدر را از دست رفته ببیند.
نیمه دوم آبی پوشان پایتخت محکوم به جبران نتیجه و باز پس گیری چند ساعته صدر جدول از دست نزدیک ترین رقیب خود یعنی پرسپولیس بود، باور از دست دادن صدر آن هم پس از یک نیم فصل در چهار هفته مانده تا پایان فصل هرگز قابل قبول نبود.
نیمه دوم اما برای آبی پوشان یک نیمه متفاوت بود و به وضوح می شد از تعداد حملات آنها برای جبران نتیجه مشاهده کرد، پر واضح بود که آبی پوشان دوست نداشتند که اینطور صدر را از دست بدهند و تقدیم پرسپولیس کنند.
گل تساوی آبی بود بر التهاب و سراسیمگی استقلال، کمی خیال جواد نکونام و هواداران آبی راحت شد، دیگر شکست معنا نداشت و از آن عبور کرده بودند.
هر چند تساوی هم نمی توانست استقلالیها را به صدر برگرداند و آنها باید حریف خود را شکست می دادند و تنها با کسب ۳ امتیاز صدر را باز برای خود می کردند.
عقربه ها از دقیقه ۹۰ عبور کردند و داور چهارم وقت های تلف شده را اعلام کرد، آبی پوشان تا از دست دادن صدر تنها شش دقیقه فاصله داشتند و این هرگز برای هواداران این تیم قابل قبول نبود.
از دست دادن صدر همانا و حمله و هجوم انتقادها بر کادرفنی و بازیکنان همانا و این هرگز خوشایند جواد نکونام و یارانش نبود.
حملات حتی در وقت های تلف شده هم ادامه داشت تا اینکه شوت معجزه آسای گوستاوو بلانکو در همهمه و شلوغی محوطه جریمه ذوبی ها و چسبیدن توپ به تور دروازه اصفهانی ها یعنی اینکه دنیا را به استقلالیها داده باشند.
موج شادی و خوشحالی هواداران روی سکوها و فریاد شادی نکونام و نیمکت نشینان برای این برد و بازگشت چند ساعته به صدر زیباترین صحنه این هفته لیگ را ساخت.
هفته ای که به معنای واقعی کلمه بازی هایش برای بالانشینان حکم فینال را داشت و از دست دادن نتیجه آنها را از صدر دور می کرد بردهایش برایشان امید و انگیزه دنبال کردن فصل تا هفته پایانی را ساخت.
استقلال همچنان در آزادی و به عنوان تیم میزبان به حریفانش باج نداد و یکی از شیرین ترین بردهایش را در آزادی جشن گرفت.
18 اردیبهشت 1403
🔗نکونام بی شباهت به مجیدی نیست و می توان روح مجیدی را در کالبد نکونام جستجو کرد، دو نفری که علاقه شدید به برد دارند و قهرمانی بسیار به آنها می آید.
18 اردیبهشت 1403
شاید گل دقیقه 6 ذوب آهن کار را برای استقلال خراب کرد، وقتی می شد دقایق اولیه را بیشتر کنترل کرد تا گل زود هنگام شیرازه تیمی را از هم نپاشد و لااقل نیمه اول با شکست به رختکن نمی رفتیم اما انتظار شصت دقیقه ای برای رسیدن به گل تساوی خیلی روی اعصاب بود.
استرس و اضطراب و نگرانی از آگاهی داشتن از نتیجه بازی پرسپولیس و تساوی روی اعصابی که این طرف و در استادیوم آزادی پیش روی دیدگان هزاران هوادار بدست آمده بود به این معنا بود که باید پس از بیش از یک نیم فصل با صدر خداحافظی می کردیم اما... .
اما به واقع حیف بود، حیف از چنین تیمی که سر بزنگاه و آنجایی که باید نتیجه بگیرد، نتیجه را واگذار کند و از جایگاهی که بحق شایسته آن است پایین بیاید.
هر چند پس از گل تساوی هم در چندین و چند صحنه فرصت گلزنی داشتیم اما وقتی استرس و اضطراب دست به دست هم دهند و دقیقه و ثانیه ها همین طور سریع برای آبی پوشان در حال گذران باشد دیگر ذهن یاری نمی کند.
و اما گل دقیقه 93 بلانکو باید زودتر از این دقیقه برای آبی پوشان به ثمر می رسید تا کمی از استرس ها و اضطراب ها کم می شد، اما به هر حال به ثمر رسید تا ثابت شود که تنها صدر برای آبی پوشان است و حیف بود که در این هفته و چند هفته پایانی صدر از دست می رفت.
و حال که از برد تیم محبوبمان خوشحالیم و بیش از 12 ساعت از زمان بازی می گذرد با اینکه باید بپذیریم که گاهی تیمی دقایق و لحظات بدی می تواند داشته باشد اما نباید فراموش کنیم که استقلال دیگر در این هفته های پایانی نباید جایی برای اشتباه و خلق لحظات تلخ و بد داشته باشد.
حالا دیگر زمان برداشت محصول است، حاصل یک نیم فصل صدرنشینی نباید از دست رفتن آن در هفته بیست و ششم و هفتم و... باشد، حاصل این صدرنشینی های مداوم تنها و تنها باید صدرنشینی در هفته پایانی و بوسه زدن بر جام قهرمانی باشد و بس.
18 اردیبهشت 1403
صفحه قبل
صفحه بعد
